Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/27856 Esas 2014/11107 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/27856
Karar No: 2014/11107
Karar Tarihi: 07.05.2014

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/27856 Esas 2014/11107 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Erzincan Devlet Güvenlik Mahkemesi'nde 1995 yılında açılan davada sanık olarak tutuklanan davacı, 1996 yılında beraat etti. Ancak, davacı daha sonra tazminat talebiyle mahkemeye başvurdu. Davacının tazminat talebi kısmen kabul edilerek, maddi ve manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verildi. Davalı vekili tarafından temyiz edilen karar, incelendikten sonra hüküm onaylandı.
Kararda, tazminat davasının dayanağı olan 466 sayılı Kanun'un 2. maddesi üzerinde duruldu. Kanun'un bu maddesine göre, tazminat talebi için açılacak davaların belirli bir süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye yapılması gerektiği vurgulandı. Hükmedilecek manevi tazminat miktarının ise davacının sosyal ve ekonomik durumu, üzerine atılı suçun niteliği, tutuklanma süresi ve olayın cereyan tarzı gibi faktörlere göre makul bir şekilde belirlenmesi gerektiği ifade edildi.
466 sayılı Kanun'un 2. maddesi, tazminat taleplerinin belirli bir süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye yapılması gerektiğini öngörmektedir. Bu kanun maddesi uyarınca, tazminat talebi için açılacak davaların kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye yapılması gerekmektedir. Ayrıca, hükmedilecek manevi tazminat miktarı, davacının sosyal ve ekonomik durumu, üzerine atılı suçun niteliği, tutuklanma süresi

12. Ceza Dairesi 2013/27856 E. , 2014/11107 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanuna göre tazminat talebi
Hüküm : 90,80 TL maddi, 2100 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine.

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat davasının dayanağı olan Erzincan Devlet Güvenlik Mahkemesinin 1995/233 esas, 1996/280 karar sayılı ceza dava dosyasının incelenmesinde; sanığın (davacının) Örgüt üyesi olmak suçundan tutuklu kaldığı, yargılama sonunda 10.12.1996 tarihinde beraatine hükmedildiği, hükmün temyiz edilmeksizin 24.12.1996 tarihinde kesinleştiği, tazminat davasının 05.06.2006 tarihinde, tazminata esas olan işlem tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 466 sayılı Kanunun 2. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye açıldığı, kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla,
Nesnel bir ölçüt olmamakla birlikte, hükmedilecek manevi tazminatın davacının sosyal ve ekonomik durumu, üzerine atılı suçun niteliği, tutuklanmasına neden olan olayın cereyan tarzı, tutuklu kaldığı süre ve benzeri hususlar da gözetilmek suretiyle, hak ve nasafet kurallarına uygun makul bir miktar olarak tayin ve tespit edildiğinden tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Bozmaya uyularak yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davalı vekilinin tazminat miktarına, faize, vekalet ücretine yönelik temyiz itirazlarının reddiyle hükmün, isteme aykırı olarak ONANMASINA, 07.05.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.