Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/5707 Esas 2019/2610 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/5707
Karar No: 2019/2610
Karar Tarihi: 26.02.2019

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/5707 Esas 2019/2610 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, hırsızlık suçu nedeniyle mahkum edilmiştir. İlk mahkeme tarafından verilen 8 ay 10 gün hapis cezası, temyiz başvurusu sonucu Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 14. Ceza Dairesi tarafından kaldırılarak sanığın 2 yıl 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir. Sanık, borçlarını ödeyemediği için suçu işlediğini iddia etmiştir ancak bu durumun \"ağır ve acil bir ihtiyacı karşılamak için işlenmesi\" şeklinde düzenlenen TCK'nın 147. maddesi uygulanamayacağı belirtilerek, sanığın alt sınırdan cezalandırılmasına karar verilmiştir. Mahkeme, verilen cezanın bireyselleştirilmesinde ve ilgili kanun maddelerinin uygulanmasında herhangi bir isabetsizlik bulunmadığına karar vermiştir. Kararda geçen kanun maddeleri, 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h, 145, 168/1, 62. maddeleri ve 5271 sayılı CMK'nın 286/2-b ve 294. maddeleridir.

13. Ceza Dairesi 2018/5707 E. , 2019/2610 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanık hakkında ilk derece mahkemesi olan Eskişehir 4. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 20.09.2017 tarih, 2017/903 esas ve 2017/1341 karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nın 142/2-h, 145, 168/1, 62. maddesinden sonuç 8 ay 10 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, aleyhe olmak üzere o yer Cumhuriyet Savcısının ve sanığın hükme yönelik istinaf başvurusu üzerine Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 14. Ceza Dairesi"nin 05.12.2017 tarih, 2017/2260-2281 sayılı kararı ile ilk derece mahkemesinin kararının kaldırılarak sanığın 5237 sayılı TCK"nın 142/2-h, 145, ve 62. maddelerinden 2 yıl 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği anlaşılmıştır. Buna göre Bölge Adliye Mahkemesinin sanığın 2 yıl 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına yönelik hükmün CMK’nın 286/2-b. maddesi kapsamında temyizi kâbil olduğu sonucuna varılmıştır.
5271 sayılı CMK"nın 288. maddesinin ""Temyiz, ancak hükmün hukuka aykırı olması nedenine dayanır. Bir hukuk kuralının uygulanmaması veya yanlış uygulanması hukuka aykırılıktır."" ve aynı Kanunun 294. maddesinin ise; ""Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır. Temyiz sebebi ancak hükmün hukuki yönüne ilişkin olabilir."" şeklinde düzenlendiği de gözetilerek sanığın temyiz isteminin, atılı suçu borcu olduğunu, borçlarını ödeyemediğini, icraya verildiğini ve ihtiyacı olması nedeniyle işlediğini, TCK"nın 147. Maddesinin uygulanmasını, verilen cezanın fazla olduğunu, hapis cezası yerine ev hapsi, elektronik kelepçe veya denetimli serbestlik uygulanmasını istediği belirlenerek anılan sebeplere yönelik yapılan incelemede;
Oluş ve dosya içeriğine göre, sanığın borçlarını ödeyememesi ve hakkında icra takibi başlatılmasının TCK’nın 147. maddesindeki “ağır ve acil bir ihtiyacı karşılamak için işlenmesi...” şeklinde düzenlenen maddenin yasal unsurlarına uymadığından TCK’nın 147. maddesinin uygulanması şartlarının oluşmadığı ve sanık hakkında alt sınırdan hüküm kurulduğu, suça konu ürünlerin tesliminde sanığın bir katkısının olmadığı, ev hapsi ve denetimli serbestlik tedbirlerine yönelik taleplerin infaza ilişkin olduğu, cezanın bireyselleştirilmesinde ve TCK’nın 147/1, 168/1. maddesinin uygulanmamasına yönelik hükümde herhangi bir isabetsizlik bulunmadığı
anlaşılmakla, Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümde herhangi bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılıp verilen karar hukuka uygun bulunduğundan, sanık ...’ın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, 5271 sayılı CMK"nın 302/1. maddesi uyarınca, usul ve yasaya uygun olan Bölge Adliye Mahkemesi kararına yönelik tebliğnameye uygun olarak TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ ile HÜKMÜN ONANMASINA, 26/02/2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.