Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/1672 Esas 2014/11049 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/1672
Karar No: 2014/11049
Karar Tarihi: 07.05.2014

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/1672 Esas 2014/11049 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı tutuklu kalan davacının suçsuzluğu ortaya çıktıktan sonra manevi tazminat talebi 466 sayılı Kanun uyarınca açılmıştır. Ancak Ceza Genel Kurulu'nun 466 sayılı Kanun kapsamındaki tazminat davalarının açılması için aradığı üç aylık sürenin başlangıç tarihi 21.04.1975 tarihli Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı'na atıf yaptığı belirtilmiştir. Ayrıca süresi geçmiş bir dava olduğu için tazminat talebi reddedilmiştir. Davanın dayanağı olan Ağır Ceza Mahkemesi'nin 05.11.1991 tarihli kesinleşme şerhi doğrultusunda davacının beraat kararı 26.12.1991 tarihinde kesinleşmiştir. Bu nedenle, davacının 20 yıl sonra açtığı dava da süresinde açılmadığı gerekçesiyle reddedilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 466 Sayılı Kanun
- Borçlar Kanunu'nun 60. maddesi

12. Ceza Dairesi 2014/1672 E. , 2014/11049 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
DAVA : 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
HÜKÜM : Davanın reddi

Davacı vekilinin 21.11.2012 tarihli dilekçesi ile müvekkili davacının bir suç soruşturması nedeniyle tutuklu kaldığını, yapılan yargılama sonunda üzerine atılı suçtan beraatine hükmedildiğini belirterek 466 sayılı Kanun gereğince manevi tazminat istemine ilişkin açılan davanın mahkemece reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Dava, 466 sayılı Kanun hükümlerine dayalı tazminat istemine ilişkin olup; Ceza Genel Kurulunun 23/03/2010 tarih ve 2009/256 esas ve 2010/57 sayılı kararında, 466 sayılı Kanunun 2. maddesindeki üç aylık sürenin başlangıcı için 21/04/1975 tarih ve 3-5 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararına atıf yapılarak kesinleşen beraat kararından davacının haberdar olmasının arandığı, ancak adı geçen kararda tazminat davasının ne zamana kadar açılması gerektiğine dair bir açıklama bulunmamakla birlikte hiçbir hakkın sonsuza dek dava konusu yapılamayacağı, özel hukuk kapsamında değerlendirilmesi gereken bu talebin de makul bir süre içinde dava konusu edilmesi gerektiği, dava süresi açısından en lehe kabul ile Borçlar Kanununun 60. maddesindeki sürenin kabulünün gerektiği ve her koşulda davanın 10 yıllık süre içinde açılması gerektiği kabul edilmekle, incelemeye konu olan tazminat davasına dayanak teşkil eden... Ağır Ceza Mahkemesinin 05.11.1991 tarih, 1990/130 Esas – 1991/127 Karar sayılı dosyasındaki kesinleşme şerhine göre, davacı hakkındaki beraat hükmünün 26.12.1991 tarihinde kesinleştiği, davanın 21.11.2012 tarihinde, 20 yıl sonra açıldığının anlaşılması karşısında, süresinde açılmayan davanın reddine karar verilmesinde isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla,
Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davacı vekilinin davanın süresinde açıldığına ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün, isteme uygun olarak ONANMASINA, 07.05.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.