MAHKEMESİ : Ayvacık Sulh Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 25/12/2014
NUMARASI : 2014/329-2014/524

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacılar vekili; davacı Yüksel"e ait olup davacı Güngör idaresinde seyir halinde olan aracın önüne aniden davalıya ait ineğin çıkarak kazaya sebebiyet verdiğini, kaza sebebiyle araçta hasar meydana geldiğini, aracın tamiri süresinde müvekkillerinin araç kiraladıklarını belirterek 4.000,00 TL araç hasarı, 1.687,00 TL araç kiralama bedeli olmak üzere toplam 5.687,00 TL"nin kaza tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece; bozma ilamına uyularak, iddia, savunma, toplanan delillere ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; davanın kısmen kabulü ile 2.500,00 TL araç hasarı ve 1.227,20 TL ikame araç bedeli olmak üzere toplam 3.727,20 TL tazminatın kaza tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkemece bozma ilamından önce verilen ilk kararda araç hasarı ve araç mahrumiyet zararı yönünden hüküm kurulmuş olup bozma ilamıyla sadece araç mahrumiyet zararı yönünden karar bozulmuştur. Araç hasarı yönünden verilen hüküm ise Daire tarafından bozulmayarak kesinleşmiştir. Mahkemece daha sonra bozma ilamına uyulmuş ve araç mahrumiyet zararı yönünden karar verilmiştir.
6100 Sayılı HMK"nun geçici 3/2. maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK"nun 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2014 tarihinden itibaren 1.890,00 TL’ye çıkarılmıştır.
Temyize konu kararda davanın kısmen kabulüyle araç mahrumiyet zararı yönünden davacı lehine 1.227,20 TL"ye hükmedilmiştir. Davacı tarafında ise 1.687,00 TL araç mahrumiyet zararı olduğu idda edilmiştir. Karara karşı davalı vekili temyiz talebinde bulunmuştur.
Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden, verilen karar kabul ve red edilen miktar itibariyle her iki taraf yönünden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davalı vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin hükmün taraflar yönünden kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine, 15.10.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.

.