MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanmak
HÜKÜM : Sanık ... hakkında; beraat
Sanık ...; mahkumiyet

Katılan vekilinin süre tutum dilekçesi ve gerekçeli temyiz dilekçesi içeriklerine göre yalnız sanık ... hakkındaki beraat hükmünü temyiz ettiğinin kabulü ile inceleme yapılmıştır.
Hakkındaki mahkûmiyet hükmüne yönelik sanık ..."ın ve sanık ... hakkındaki beraat hükmüne yönelik katılan vekilinin temyiz taleplerinin incelenmesi:
Mükellef/sanık ..."ın, 2010 yılında, haklarında sahte fatura düzenleyicisi oldukları yönünde vergi raporları bulunan Teknik Hırdavat/ ... tarafından düzenlenen 16 adet ve ... Otomotiv/ ... tarafından düzenlenen 3 adet faturayı sahte olduğunu bilerek defterlerine kaydedip kullandığının; resmiyette ortak görünmemekle birlikte firmayı birlikte yöneten sanık ..."ın ise; ... "ın fiiline iştirak ettiğinin, böylece sanıkların sahte fatura kullanma suçunu işlediklerinin iddia olunduğu davada; sanık ..."ın, “Nakliyat işlerini daha önce bilmediğim için ... bana yardımcı oluyordu, Ben Vedat Karaben"i ve ... "ı tanımam, şoförler nakliye sırasında araçlarda arıza olduğunda yedek parçacıdan malzeme alıyorlardı, ödemeleri elden yapıyorduk, elden şoföre veriyorduk, şoförler de ödemeyi yapıyorlardı, karşılığında da faturayı alıp muhasebeye getiriyorlardı.” demesi; sanık ..."ın ise, “...sanık ..."ın babası ile gayri resmi ortaktım, ayrıldıktan sonra da oğlu olan ..."ye işlerde yardımcı oluyordum,... ile sadece telefon ile görüşüyordum, Ankara da çalışıyordu, Nakliye yapan araçlar için gerekli olan 2. el parça alımı yapılıyordu, bu şekilde malzeme alınca onlar da malzeme karşılığında fatura gönderiyorlardı, bu faturaları şoförler aracılığı ile gönderiyorlardı ve doğrudan muhasebeciye götürüyorlardı, dolayısı ile faturalar gerçek bir mal alımı karşılığında veriliyordu.” şeklindeki savunması karşısında, gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespiti bakımından;
1-Suç konusu faturaları düzenleyen ve haklarında sahte fatura düzenleyicisi oldukları iddiası ile vergi raporları düzenlenen mükellefler ... ve ... hakkında 2010 yılında sahte fatura düzenleme suçundan dava açılıp açılmadığının araştırılması; dava açılmış ise, dosyalarının getirtilerek incelenmesi ve bu davayla ilgili belgelerin onaylı örneklerinin çıkartılarak dosya içine konulması,
2- Faturaları düzenleyen kişilerin, CMK"nin 48. maddesi uyarınca çekinme hakları hatırlatılarak tanık sıfatıyla dinlenmesi; kendilerinden, sözü edilen faturaları hangi hukuki ilişkiye dayanarak kime verdiklerinin, sanıkları tanıyıp tanımadıklarının ve faturaların verilmesi konusunda sanıkların bir iştirakinin bulunup bulunmadığının sorulması,
3- Faturaların gerçek alım-satım karşılığı olup olmadığının belirlenmesi için;
a) Sanık ... tarafından dosyaya sunulan ancak bilirkişi raporlarına göre çelişkiler içerdiğinden geçerli ödeme belgesi olarak kabul edilemeyecekleri belirtilen "para makbuzları" dışında, faturayı düzenleyen kişilere ait mal ve para akışını gösteren sevk ve taşıma irsaliyelerinin, teslim ve tesellüm belgelerinin, bedelinin ödendiğine ilişkin ticari teamüle uygun ve kanıtlama yeterliliği olan banka hesaplarının ve kasa mevcuduyla uyumlu geçerli belgelerin; faturaları kullananlara ait yeterli mal girişi veya üretimi olup olmadığına ilişkin belgelerin getirtilmesi,
b) Daha sonra, faturaları düzenleyen kişiler ile kullanan kişinin ticari defterleri ve belgeleri üzerinde karşılıklı bilirkişi incelemesi yaptırılması,
Sonucuna göre, tüm deliller birlikte tartışılarak, sanık ..."in mükellef olan diğer sanık ..."nin fiiline iştirak edip etmediğine, etmiş ise buna ilişkin deliller gösterilerek, sanıkların hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde hükümler kurulması,
4- Kullanılan son fatura tarihinin 26.11.2010 olması ve faturaların Gelir Vergisi indirimine konu edilmesine göre, 26.03.2011 olan suç tarihinin gerekçeli karar başlığında "2010 takvim yılı " şeklinde yanlış ve eksik olarak gösterilmesi,
5- Kabule göre; hükümden sonra 24/11/2015 tarihli 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı kararı ile, 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin bazı hükümlerinin iptal edilmesi nedeniyle sanık ... hakkında bu maddenin uygulanması açısından, sanığın durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ve katılan vekilinin temyiz talepleri bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA, 13.02.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.