Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2019/14604 Esas 2020/383 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/14604
Karar No: 2020/383
Karar Tarihi: 16.01.2020

Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2019/14604 Esas 2020/383 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanığın hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçu işlediği gerekçe gösterilerek mahkum edildiği belirtiliyor. Ancak, sanığın avukatının temyiz başvurusu sonrası yapılan incelemelerde, uzlaştırma işlemleri sonuçlarına göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerektiği vurgulanıyor. Ayrıca, hükümde infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde adli para cezasının ödenmemesi durumunda hapse çevrileceğinin belirtilmesinin yasaya aykırı olduğu ifade ediliyor. Bu sebeplerle, mahkeme kararı bozuluyor.
Kararda geçen kanun maddeleri şöyle:
- TCK’nın 155/2, 62/1, 52/2-4, 53 maddeleri
- 7188 sayılı Kanun’un 26. maddesi
- 5271 sayılı CMK\"nın 253. ve 254. maddeleri
- 5237 sayılı TCK\"nın 50/6. madde ve fıkrası
- 5275 sayılı Yasanın 106. maddesi ve 4. ve 9. fıkraları.

15. Ceza Dairesi 2019/14604 E. , 2020/383 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : TCK"nın 155/2, 62/1, 52/2-4, 53 maddeleri gereğince mahkumiyet

Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafi tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanığa yüklenen ve 5237 sayılı TCK’nın 155/2. maddesinde düzenlenen hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçu nedeniyle, 24/10/2019 tarih ve 30928 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. ve 254. maddeleri gereğince uzlaştırma işlemleri yapılmasından sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2-Suç tarihinden önce 01.03.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5739 sayılı Yasanın 5. maddesi ile yapılan değişiklikle 5237 sayılı TCK"nın 50/6. madde ve fıkrasında yer alan "yaptırım" ibaresinin "tedbir" olarak değiştirilip, 5275 sayılı Yasanın 106. maddesinin 4. ve 9. fıkralarının yeniden düzenlenip, 10. fıkrasının da yürürlükten kaldırılması karşısında, hükümde infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde adli para cezasının ödenmemesi durumunda hapse çevrileceğinin belirtilmesi yasaya aykırı olduğu,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca sair hususlar incelenmeksizin BOZULMASINA, 16/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.