......
Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava dilekçesinde; davacının davaya konu edilen fosseptik çukurunun yönetmelik maddelerine aykırı olması, yaymış olduğu koku sebebi ile sivrisinek ve böcek oluşması, kokuların rahatsız edici boyutta olup evde oturulamayacak hale gelmesi, sızıntılar sebebi ile binanın temelinde çökme oluşturması ve bu çukurun sağlığı tehdit edici sonuçlar doğurması sebebi ile bu fosseptik çukurunun yönetmelik hükmüne göre başka bir yere taşınarak, edimin ifanın yerine getirilmesi, parsele yapılan fosseptik çukuru sebebi ile müdahalenin men"i, 16 yıldır davacı bu fosseptik çukurundan mağdur olup evini kullanamaz, oturamaz ve yararlanamaz hale gelmiş, bu zamana kadar da yönetimce önlem alınmamış, bu durum kamu sağlığı ve düzenini tehdit ettiğinden, tehdidin ortadan kaldırılarak çevre düzeninin sağlanması ile gerekli önlemlerin alınması, davacıya verilen zararların bir nebze olsun giderilmesi açısından 10.000.-TL maddi (tespit davası masrafları da dahil olmak üzere), 20.000.-TL manevi, 30.000.-TL tazminatın olay tarihinden itibaren faizi ile birlikte davalılardan tahsili, (fazlaya dair talep ve dava hakları saklı tutularak) davacının tapu kaydından da anlaşılacağı üzere; kendi bahçesinin sınırları içindeki ağaçların kesilmesi ve yerine çocuk bahçesi yapılmak sureti ile bahçeye yapılan müdahalenin önlenmesi ve kali istenilmiştir.
Mahkemece; davaya konu fosseptik çukurunun daha önce yapılan tespitte mevzuata uygun sınırlar içerisinde olmadığı, davadan sonra yapılan keşif tarihi itibari ile yasal sınırlara çekildiği davacının dava dilekçesinde kendisine ait olduğunu iddia ettiği bahçeye davalının müdahalesinin menine yönelik talebinin, bahçenin fen bilirkişisi raporu ile tespit edildiği üzere davacıya ait olmaması ve sitenin ortak kullanım alanı olması, bilirkişi raporuyla ve tanık beyanlarıyla yapıldığı tarihte dikkate alınarak davacıya ait evde fosseptik çukuru nedeniyle oluşmuş bir zararın ispatlanamaması, fosseptik çukurunun bulunduğu yer itibari ile davacının manevi açıdan zarara uğramasının hayatın olağan akışı içerisinde kişilik haklarına saldırı niteliğinde ve tazminatı gerektirecek boyutta olmadığı gerekçeleriyle davacının davalı sitede bulunan bağımsız bölümüne foseptik çukuru nedeni ile yapılan müdahalenin men-i talebi konusuz kaldığından karar verilmesine yer olmadığına, davacının maddi ve manevi tazminat taleplerinin reddine, davacının kendi bahçesine müdahalenin men-i talebinin reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, müdahalenin men"i, kal ve tazminat istemine ilişkindir.
Dosyadaki bilgi ve belgelerin incelemesinde; 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 2. maddesine göre, dava konusunun değer ve miktarına bakılmaksızın malvarlığı haklarına ilişkin davalarla şahıs varlığına ilişkin davalarda görevli mahkeme, aksine bir düzenleme bulunmadıkça asliye hukuk mahkemesidir. Maddi ve manevi tazminat istemi, şahıs
.....

varlığı haklarına ilişkin olup, davanın bu niteliğine göre davaya bakma görevi asliye hukuk mahkemesidir. Ancak kat irtifakı kurulu 755 parselde yer alan taşınmazdaki 18 numaralı bağımsız bölüm maliki olan davacının diğer talepleri olan müdahalenin önlenmesi, kal istemlerine ilişkin uyuşmazlığın Kat Mülkiyeti Kanunu hükümlerinden kaynaklandığı anlaşılmaktadır.
Kat Mülkiyeti Kanununun Ek-1. maddesi hükmüne göre bu yasadan doğan her türlü anlaşmazlığın değerine bakılmaksızın sulh hukuk mahkemesinde çözümlenmesi gerekir. Kanunun bu buyurucu hükmü gözönünde bulundurularak davaya sulh hukuk mahkemesinde bakılmak üzere bu talepler açısından dava tefrik edilerek görevsizlik kararı verilmesi gerekirken asliye hukuk mahkemesince işin esası hakkında hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, bozma nedenine göre diğer temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, temyiz harcının istek halinde iadesine 06/05/2019 günü oy birliğiyle karar verildi.