Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2022/2597 Esas 2022/8202 Karar Sayılı İlamı

5607 sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Kanunu'na muhalefet suçundan sanık ...’ın anılan Kanun'un 3/18 delaleti ile 3/5, 3/10, 3/10-son cümle, 4/2, 3/22, 5/2 ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 62 ve 52. maddeleri gereğince 7 ay 15 gün hapis ve 20,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair ... Asliye Ceza Mahkemesinin 29/04/2021 tarihli ve 2020/489 esas, 2021/430 sayılı kararı aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığından verilen 18/01/2022 tarihli kanun yararına bozma istemini içeren dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 02/02/2022 tarihli ve KYB. 2022/11416 sayılı ihbarnamesi ile daireye verilmekle okundu.
Mezkür ihbarnamede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 10/04/2018 tarihli ve 2014/15-487 esas, 2018/151 sayılı kararında belirtildiği üzere, temyiz ve istinaf kanun yollarından geçmeksizin kesinleşen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların ülke sathında uygulama birliğine ulaşmak ve ciddi boyutlara ulaşan hukuka aykırılıkların toplum ve birey açısından hukuk yararına giderilmesi amacıyla olağanüstü bir kanun yolu olan kanun yararına bozma konusu yapılabileceği nazara alınarak yapılan incelemede,
Dosya kapsamına göre, incelemeye konu ... Asliye Ceza Mahkemesinin 2020/489 sayılı dosyasındaki suç tarihinin 01/10/2013, iddianame düzenleme tarihinin ise 09/03/2014 olduğu, ... Asliye Ceza Mahkemesinin 2021/352 esas sayılı dosyasındaki suç tarihinin 24/07/2013, iddianame düzenleme tarihinin ise 19/11/2013 olduğu, her iki suçun da 19/11/2013 tarihli ilk iddianamenin düzenlenme tarihinden önce işlendiği ve hukuki kesinti olmadığı, benzer bir olay nedeniyle Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 16/06/2016 tarihli ve 2014/29378 esas, 2016/8441 karar sayılı ilâmında da belirtildiği üzere; anılan iki dosyada da sanığın üzerine atılı eylemlerin ve suç vasıflarının aynı mahiyette olduğu dikkate alınarak, bu eylemlerin bir suç işleme kararının icrası kapsamında işlendiği, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 43. maddesinde öngörülen zincirleme suç hükümlerinin uygulanması amacıyla dosyaların birleştirilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiş ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozmaya atfen ihbar olunmuş bulunmakla Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Sanık hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının itiraz edilmeksizin 25.05.2021 tarihinde kesinleştiği, CMK'nun 231. maddesinin 10. fıkrası uyarınca sanığın denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlememesi ve denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülüklere uygun davranması halinde açıklanması geri bırakılan hüküm ortadan kaldırılarak davanın düşmesi kararı verileceğine ve aynı maddenin 11. fıkrası uyarınca sanığın denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlemesi veya denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülüklere aykırı davranması halinde mahkemenin hükmü açıklanmasına karar vereceği şeklindeki düzenlemeler gereğince, somut olayda sanığın denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlemesi halinde hüküm açıklanırken zincirleme suç hükümlerinin uygulama olanağı bulacağı aksi halde ise sanığın denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlememesi halinde hakkındaki hükmün ortadan kaldırılacağı ve zincirleme suç hükümlerinin uygulama imkanının ortadan kalkacağı hususları dikkate alınarak;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriğindeki hususlar yerinde görülmediğinden, CMK'nun 309. maddesi uyarınca kanuna yararına kararın bozulmasına dair talebinin REDDİNE, 20/04/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.