Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2018/3139 Esas 2020/2883 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/3139
Karar No: 2020/2883
Karar Tarihi: 26.02.2020

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2018/3139 Esas 2020/2883 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi         2018/3139 E.  ,  2020/2883 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

    Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.
    KARAR
    Davacı, 2001-2009 yılları arasında muhasebe işlemlerini davalı muhasebecinin yürüttüğünü, sorunlu olarak ayrılmaları nedeni ile davalının bazı defter ve belgeleri iade etmediği gibi 2009 yılı dördüncü dönem geçici gelir vergisi beyannamesini de eksik verdiğini, beyannamede gider gösterilmediği için 10.232,37 TL zarara uğradığını, ayrıca 2009 yılı gelir vergisi beyannamesinin boş verilmesi nedeni ile de 2.446,00 TL fazladan vergi tahakkuk ettirildiğinden zarar gördüğünü ileri sürerek hatalı işlemler nedeni ile uğradığı toplam 12.678,37 TL"nin 21.04.2011 tarihinden itibaren işleyecek ticari faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
    Davalı, davanın reddini dilemiştir.
    Mahkemece, davanın kısmen kabulü, 8.987,38 TL"nin 21/04/2011 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
    1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalının temyiz itirazlarının reddi gerekir.
    2-Yargılama sonucunda kısmen haklılık durumu ortaya çıktığında ve kısmen kabul-kısmen red şeklinde hüküm kurulduğunda, harçlar yargılama giderleri gibi haklı çıkma oranında taraflar arasında paylaştırılamayacaktır. Bu nedenle yargılama giderlerinde kabul ve red durumuna göre oranlama yapılırken harçlar oranlamaya tabi olmadığından harcın yargılama giderlerine katılarak oranlanması usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirir. Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, usulün 438/7. maddesi uyarınca hükmün düzeltilerek onanmasına karar verilmesi gerekmiştir.
    SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte belirtilen nedenle davalının temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bentte belirtilen nedenle hükmün 2. fıkrası karar yerinden çıkartılarak, yerine “alınması gereken 613,92 TL harçtan peşin alınan 188,30 TL harcın mahsubu ile bakiye 425,62 TL harcın davalıdan alınarak hazineye gelir kaydına, davacı tarafça yatırılan 21,15 TL başvurma harcı, 188,30 TL peşin harç olmak üzere toplam 209,45 TL harcın davalıdan alınarak davacıya verilmesine,” cümlesinin yazılmasına, hüküm fıkrasının 3. bendinin hükümden çıkartılarak yerine “davacı tarafından yapılan 3,30 vekalet harcı, 2.666,80 TL posta tebligat ve bilirkişi ücreti olmak üzere toplam 2.670,10 TL"nin davanın kabul edilen kısmına göre oranlanan 1.892,57 TL"nin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, kalan kısmın davacı üzerinde bırakılmasına,” cümlesinin yazılmasına, hükmün düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 26/02/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.

    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.