Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/4712 Esas 2020/4612 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/4712
Karar No: 2020/4612
Karar Tarihi: 02.11.2020

Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/4712 Esas 2020/4612 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir çocuğun beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde cinsel istismar suçu sebebiyle verilen mahkumiyet hükmünü inceledi. Temyiz itirazlarının reddedilmesine karar verildi, ancak daha sonra yürürlüğe giren kanun değişiklikleri göz önüne alındığında, önceki ve sonraki kanun hükümlerinin karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi gerektiği ve bu uygulamanın denetime imkan verecek şekilde kararda gösterilmesinin zorunlu olduğu belirtildi. Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı vermesi nedeniyle de yeniden değerlendirme yapılması gerektiği sonucuna varıldı. Hüküm, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi uyarınca bozuldu. Kararda yer alan kanun maddeleri arasında 6545 sayılı Kanun'un 58-61. maddeleri ve 5237 sayılı Kanun'un 102-105. maddeleri yer almaktadır.

14. Ceza Dairesi 2016/4712 E. , 2020/4612 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri ile 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104 ve 105. maddelerinde yer alan cinsel dokunulmazlığa karşı suçların yeniden düzenlenmesi karşısında, 5237 sayılı TCK"nın 7/2. madde-fıkrasındaki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü gözetilerek lehe olan hükmün önceki ve sonraki kanunların bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi, her iki kanunla ilgili uygulamanın denetime imkan verecek şekilde kararda gösterilmesi ve yine hükümden sonra 24.11.2015 günlü, 29542 sayılı Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı verildiğinden, anılan husus nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 02.11.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.