Hırsızlık - konut dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/7833 Esas 2019/2327 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
I-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesinin hükümden sonra 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı kararı ile TCK"nun 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararlarının kapsam ve içerik itibarıyla infaz aşamasında mahallinde gözetilebileceğinden, bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre, sanık ..."ın temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
II-Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya kapsamına göre diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanık hakkında hükmolunan hapis cezasının, 5237 sayılı TCK"nun 51. maddesi uyarınca ertelenmesine yer olmadığına karar verilirken hükmolunan hapis cezasının iki yıl veya daha az süreli hapis cezasını içerip içermediği, sanığın daha önce kasıtlı bir suçtan dolayı üç aydan fazla hapis cezasına mahkum edilip edilmediği ile suçu işledikten sonra yargılama sürecinde gösterdiği pişmanlık dolayısıyla tekrar suç işlemeyeceği konusunda mahkemeye kanaat gelip gelmediği hususlarının değerlendirilmesi gerektiği ve UYAP"tan alınan adli sicil kaydına göre, sanığın suç tarihinden önce kasıtlı vir suçtan üç aydan fazla süreyle mahkumiyetinin bulunmadığı ve hükmolunan hapis cezasının da bir yıl olduğunun anlaşılması karşısında; “Sanığın mahkum olduğu hapis cezasının süresi itibariyle...” şeklindeki yasal olmayan ve yetersiz gerekçe ile hükmolunan cezanın ertelenmesine yer olmadığına karar verilmesi,
2-5237 sayılı TCK"nun 49. maddesinin 1. fıkrası uyarınca hükmedilen bir yıl veya daha az süreli hapis cezasının kısa süreli hapis cezası olduğu, yine aynı Kanunun 50. maddesinin 1. fıkrası uyarınca kısa süreli hapis cezalarının, suçlunun kişiliğine, sosyal ve ekonomik durumuna, yargılama sürecinde duyduğu pişmanlığa ve suçun işlenmesindeki özelliklere göre aynı fıkranın alt bentlerinde düzenlenen seçenek yaptırımlardan birisine çevrilebileceğinin belirtildiği; sanığın 12.01.2015 günlü oturumda, lehe hükümlerin uygulanması yönündeki istemi de göz önüne alındığında, sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan verilen cezanın 1 yıl hapis cezası olması karşısında “Sanığın mahkum olduğu hapis cezasının süresi itibarıyla...” şeklindeki yasal olmayan ve yetersiz gerekçe ile hükmolunan cezanın 5237 sayılı TCK"nun 50. maddesinin 1. fıkrasında düzenlenen seçenek yaptırımlara çevrilmesine yer olmadığına hükmedilmesi,
3-T.C. Anayasa Mahkemesinin, 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazetede yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."ın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 26.02.2019 günü oy birliğiyle karar verildi.