MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ


Dava dilekçesinde 3.500 lira alacağın faiz ve masraflarla birlikte davalı taraftan tahsili istenilmiştir. Mahkemece davanın reddi cihetine gidilmiş, hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.
Davacı dava dilekçesinde, kendisine ait 1 nolu parselin belediyenin imar uygulaması sonucu ifraz edildiğini, kendi taşınmazının 94.11.m2 lik kısmının davalıların 8 nolu parselin içinde kaldığını, bu kısımda bulunan kuyunun davalıların taşınmazının mütemmimcüzü olduğunu belirterek kuyu bedeli 3.500-Tl.nin davalılardan tahsilini talep etmiş, mahkemede ise kuyu bedelinin tahsilini, olmadığında taşınmazın satılarak ortaklığın giderilmesini talep etmiştir.
Davalılar vekili cevap dilekçesinde, imar uygulaması sonucu davacıya ait 94.11.m2 lik dava konusu kuyunun bulunduğu kısmın davalıların taşınmazına katıldığını, davalıların kuyuya ihtiyaçlarının olmadığını, bedelini ödemek istemediklerini beyan etmiştir.
Mahkemece; MK.nun 699 maddesi gereğince ortaklığın satış yolu ile giderilmesine karar verilmiş, davalılar vekilinin temyizi sonucu 6.Hukuk Dairesinin 30.4.2007 tarihli ilamı ile tarafların paydaş olmadıkları için davacının ortaklığın giderilmesi davası açmaya hakkı olmadığından ve talep doğrultusunda inceleme yapılması gerektiğinden bahisle karar bozulmuş, bozmadan sonra kurulan hükümde ise davada İmar Kanunu ve sebepsiz zenginleşme uygulanamayacağından bahisle davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmü, davacı temyiz etmiştir.
Tapu kaydına göre 8 nolu parselin davalılar adına kayıtlı olduğu ve belediye tescil fişine göre bu parselde bulunan dava konusu kuyunun davacı ... ..."a ait olduğu açıklanmıştır.
Mahallinde yapılan keşif sonucu alınan bilirkişi raporunda dava konusu kuyunun değerinin 2.720-TL.olduğu, boru döşeyerek davacının taşınmazına suyun götürülemeyeceği ve 94.11.m2 lik kısmın ifrazının mümkün olmadığı belirtilmiştir.
3194 sayılı İmar Kanununun 18/9.maddesi gereğince “Düzenleme sırasında, plan ve mevzuata göre muhafazasında mahzur bulunmayan bir yapı, ancak bir imar parseli içinde bırakılabilir. Tamamının veya bir kısmının plan ve mevzuat hükümlerine göre muhafazası mümkün görülemeyen yapılar ise, birden fazla imar parseline de rastlayabilir. Hisseli bir veya birkaç parsel üzerinde kalan yapıların bedelleri, ilgili parsel sahiplerince yapı sahibine ödenmedikçe ve aralarında başka bir anlaşma temin edilmedikçe veya şüyuu giderilmedikçe bu yapıların eski sahipleri tarafından kullanılmasına devam olunur” hükmü getirilmiştir.
Bu durumda, dava konusu kuyunun davalıların taşınmazında kalması nedeniyle İmar Kanunun 18.maddesine göre davalıların davacıya ait kuyu bedeli kadar zenginleştiği açıktır. Mahkemece, kuyunun mevcut haline göre yapı değerinin bilirkişiden ek rapor alınmak suretiyle tespit edilerek oluşacak sonuca göre hüküm kurulması gerekirken yazılı gerekçe ile davanın reddine karar verilmesi doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 16.2.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.