Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm davacı-davalı (koca) tarafından, çocuk için takdir edilen tedbir ve iştirak nafakası yönünden; davalı-davacı (kadın) tarafından ise, kusur tayini ve tazminatlar yönünden temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü. 
1-Davalı-davacı tarafından açılan Türk Medeni Kanununun 166/1. maddesine dayanan karşılık boşanma davası hakkında bir hüküm kurulmaması usul ve yasaya aykırı ise de, bu yön davalı-karşılık davacı tarafından temyiz edilmediğinden bozma sebebi yapılmamış, yanlışlığı değinilmekle yetinilmiştir.
2-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplerle ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlış görülmemesine göre davacı-karşılık davalı (koca)nın yerinde görülmeyen temyiz itirazları yersizdir.
3-Davalı-karşılık davacının temyiz itirazlarına gelince;
Yapılan soruşturma ve toplanan delillerden; davacı-karşılık davalı tarafından daha önce açılan boşanma davasının 14.10.2004 tarihinde davacının davadan feragati sebebiyle reddedildiği ve bu tarihten sonra geçen üç yıllık süre zarfında ortak hayatın yeniden kurulmadığı, davacı-karşılık davalının eşine fiziki şiddet uyguladığı, bir başka kadınla ilişkisinin olduğu, davalı-karşılık davacıya atfedilebilecek bir kusurun bulunmadığı anlaşılmaktadır.
a) Türk Medeni Kanununun 174/1. maddesi mevcut veya beklenen  bir menfaati boşanma yüzünden haleldar olan kusursuz ya da daha az kusurlu  tarafın, kusurlu   taraftan uygun bir maddi tazminat isteyebileceğini, 186. maddesi, eşlerin evi birlikte seçeceklerini, birliğin giderlerine güçleri oranında emek ve mal varlıkları ile katılacaklarını öngörmüştür. Toplanan delillerden boşanmaya sebep olan olaylarda maddi tazminat isteyen eşin diğerinden daha ziyade ve eşit kusurlu olmadığı anlaşılmaktadır. Boşanma sonucu bu eş, en azından diğerinin maddi desteğini yitirmiştir.
O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları ile kusurları ve hakkaniyet ilkesi (TMK.md,4 BK.md.42 ve 44 ) dikkate alınarak davalı-karşılık davacı kadın yararına uygun miktarda maddi tazminat verilmelidir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir.
b-Türk Medeni Kanununun 174/2  maddesi, boşanmaya sebebiyet vermiş  olan olaylar yüzünden kişilik hakları saldırıya uğrayan tarafın, kusurlu olandan manevi tazminat  isteyebileceğini  öngörmüştür. Toplanan delillerden evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olan olaylarda tazminat isteyen davalı-karşılık davacı kadının ağır ya da eşit kusurlu   olmadığı, bu olayların   kişilik haklarına  saldırı teşkil ettiği anlaşılmaktadır.  O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları, tazminata esas olan fiilin ağırlığı ile hakkaniyet kuralları (TMK. md.4  BK. md. 42,43,44,49)  dikkate alınarak davalı-karşılık davacı kadın yararına uygun miktarda manevi tazminata hükmedilmesi gerekir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir.
     SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 3/a ve b bentlerinde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA,  hükmün bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerinin yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz ilam harcının temyiz eden davacı-karşılık davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 60.00 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının yatıran davalı-karşılık davacıya geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere   oybirliğiyle karar verildi.24.11.2009