MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasındaki “işçilik alacağı" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara 14. İş Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 18.02.2015 gün ve 2014/1559 E.-2015/53 K. sayılı kararın temyizen incelenmesi davalı ... vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 22.Hukuk Dairesi’nin 28.05.2015 gün ve 2015/14070 E.- 2015/18786 K. sayılı kararı ile;
"...Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; davacının davalı ... Bakanlığına bağlı hastanede alt işverenler nezdinde çalıştığını 2010 yılından itibaren ücretinin rızası dışında düşürüldüğünü ileri sürerek ücret fark alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı ... cevabında; davanın zamanaşımına uğradığını, davacının işçileri olmadığını belirterek davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece dosyadaki delillere ve bilirkişi raporundaki hesaplamalara göre alacakların kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
Kısa karar ile gerekçeli karar çelişkisi, Yargıtay İçtihatların Birleştirilmesi Büyük Genel Kurulunun 10.04.1992 tarihli ve 1991/7 esas, 1992/4 karar, sayılı kararı gereğince bozma sebebidir.
Somut olayda mahkemece, kısa kararda 5.850,00 TL net ücret alacağının davalıdan tahsiline hükmedilirken gerekçeli kararda 4.450,00 TL net ücret alacağının davalıdan tahsiline dair karar verilmiştir. Gerekçeli karar ile kısa karar arasında çelişki açık olduğundan kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir..."
gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.


HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Dava fark ücret alacağının tahsiline ilişkindir.
Davacı vekili müvekkilinin davalı ..."na bağlı Bursa Çekirge Devlet Hastanesi"nde alt işveren işçisi olarak çalıştığını, 2009 yılı Aralık ayındaki ücretinin 4857 sayılı İş Kanunu"nun 22 ve 62 nci maddelerindeki emredici hükümlerine aykırı biçimde 2010 yılı Ocak ayından itibaren müvekkilinin rızası dışında tek taraflı olarak düşürüldüğünü, davalı Bakanlığın asıl işveren olarak işçilik alacaklarından sorumlu olduğunu ileri sürerek fark ücret alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı ... vekili davacının ücretinin düşürülmediğini, yeni ihale ile hizmet alımı yapıldığında ücretin değiştirildiğini, davacının da hizmet alım sözleşmesi kapsamında çalışmaya devam ettiğini, Bakanlığın taraf sıfatı bulunmadığı gibi ihale makamı olduğunu belirterek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece davacının 2010 yılı Ocak ayından itibaren eksik ödenen fark ücret alacağı bulunduğu gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
Davalı ... vekilinin temyizi üzerine hüküm Özel Dairece yukarıda açıklanan gerekçelerle bozulmuştur.
Taraflara bozma kararı ekli duruşma gününü bildirir tebligat çıkarılmış, davalı ... vekili duruşmaya katılmamış, davacı vekili bozmaya direnilmesini talep etmiştir.
Mahkemece 05.08.2015 günlü duruşmada Özel Daire"nin bozma kararına karşı direnilmesine karar verilerek 3.750,00 TL ücret alacağı faizi ile birlikte hüküm altına alınmıştır. Mahkemenin 05.08.2015 gün ve 2015/710 E.- 2015/1138 K. sayılı gerekçeli kararında da 3.750,00 TL ücret alacağının tahsiline karar verdiği ve davacının 2009 yılı Aralık ayındaki ücretinin 2010 yılı Ocak ayında düşürüldüğü, 2010 yılı Ocak ve Temmuz aylarında işverence işçinin ücretine zam yapıldığı ancak zam oranına dair bilgi sunulmadığı, bu nedenle tespit edilen son ücretin asgari ücrete oranlanması yolu ile dönemsel ücretin tespitinin yerinde olduğu, aynı mahiyetteki bilirkişi raporlarına göre verilen kararların onandığı gerekçesi ile önceki kararda direnildiği belirtilmiştir.
Direnme kararı, davalı ... vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunda yapılan görüşmeler sırasında işin esasının incelenmesinden önce direnme olarak adlandırılan kararın gerçekte yeni hüküm niteliğinde olup olmadığı; dolayısıyla temyiz incelemesinin Hukuk Genel Kurulunca mı yoksa Özel Dairece mi yapılması gerektiği hususu ön sorun olarak tartışılıp değerlendirilmiştir.
Bilindiği üzere, direnme kararının varlığından söz edilebilmesi için mahkeme bozmadan esinlenerek yeni herhangi bir delil toplamadan önceki deliller çerçevesinde karar vermeli; gerekçesini önceki kararına göre genişletebilirse de değiştirmemelidir (6217 sayılı Kanunun 30 uncu maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununa eklenen “Geçici madde 3” atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 429 uncu maddesi).
Somut olayda, Özel Dairece mahkemenin kararı kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki bulunduğu gerekçesi ile bozulmuştur. Mahkemece bozmadan sonra bozma kararında belirtilen usuli yanlışlık giderilerek kısa ve gerekçeli kararda 3.750,00 TL ücret alacağı hüküm altına alınmış ve bozmanın gereği yerine getirilmiş ise de, aynı mahkeme tarafından görülüp sonuçlandırılan ve Özel Dairece esastan bozulan seri dosyalardaki bozma gerekçesi dikkate alınarak direnme adı altında yeni bir karar verilmiştir.
Bu hale göre "direnme" olarak verilen kararın usul hukuku anlamında gerçek bir direnme kararı olmadığı, bozmanın gereği yerine getirilerek verilen kararın yeni hüküm niteliğinde olduğu her türlü duraksamadan uzaktır.
Hal böyle olunca, kurulan bu yeni hükmün temyizen incelenmesi görevi Hukuk Genel Kuruluna değil, Özel Daireye aittir.
Bu nedenle yeni hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi için dosya Özel Daireye gönderilmelidir.
SONUÇ: Yukarıda gösterilen nedenlerle davalı ... vekilinin yeni hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın 22. HUKUK DAİRESİNE GÖNDERİLMESİNE, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 15.03.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.