Tefecilik yapma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/6549 Esas 2020/1926 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/6549
Karar No: 2020/1926
Karar Tarihi: 11.11.2020

Tefecilik yapma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/6549 Esas 2020/1926 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülmüş bir davadan bahsedilmektedir. Sanık tefecilik yapmak suçundan mahkum olmuştur. Yargılama sonucunda sanığın suçunun ispatlandığı ve verilen hükümde bir isabetsizlik görülmediği belirtilmiştir. Ancak, infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin sanığa ihtar edilmesi gerektiği de belirtilmiştir. Ayrıca, Anayasa Mahkemesinin 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerini iptal ettiği ve mahkemenin bu madde ile yaptığı uygulamanın yasaya aykırı olabileceği ifade edilmiştir. Bu durumun yeniden yargılamayı gerektirmediği belirtilerek hüküm fıkrasında yer alan 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümlerin Anayasa Mahkemesinin iptal kararındaki hususlar gözetilerek 5237 sayılı TCK'nın 53/1-2-3. maddelerinin tatbikine şeklinde değiştirilmesi ve ödenmeyen adli para cezasının 5275 sayılı Kanun'un 6545 sayılı Kanunla değişik 106/3. maddesi gereğince infazına hükmedilmesi kararlaştırılmıştır.
Detaylı kanun maddeleri:
- 6545 sayılı Yasanın 81. maddesi: ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğine dair hüküm içermektedir.
- 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi: ödenmeyen adli para cezasının infazına ilişkin hüküm içermektedir.
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi: cezaların infazına ilişkin hükümleri düzenlemektedir.

9. Ceza Dairesi 2020/6549 E. , 2020/1926 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapma
Hüküm : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılama sonunda aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda tartışılıp sanığın suçunun sübutu kabul, olay niteliğine ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafii ve o yer Cumhuriyet savcısının yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle;
28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi hükmüne aykırı olarak infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin sanığa ihtarına karar verilmiş olması ve 24/11/2015 günlü Resmi Gazetede yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin iptal edilen bölümleri nazara alındığında mahkemenin bu madde ile yaptığı uygulama yasaya aykırı ise de bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasında yer alan 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümlerin "Anayasa Mahkemesinin iptal kararındaki hususlar gözetilerek 5237 sayılı TCK"nın 53/1-2-3. maddelerinin tatbikine" şeklinde değiştirilmesine ve “Ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilmesine” ibaresinin çıkarılarak, yerine "Ödenmeyen adli para cezasının 5275 sayılı Kanun"un 6545 sayılı Kanunla değişik 106/3. maddesi gereğince infazına" cümlesinin yazılması suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11/11/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.