Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/19202 Esas 2019/2712 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/19202
Karar No: 2019/2712
Karar Tarihi: 07.02.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/19202 Esas 2019/2712 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İş sözleşmesinin sona erdiği gerekçesiyle dava açan davacı, fazla mesai, ücret, ulusal bayram ve genel tatil ile hafta tatili alacaklarını talep etmiştir. Mahkeme, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davacının taleplerinin kısmen kabul edilmesine karar vermiştir. Ancak, davalı tarafın temyiz itirazları yerinde bulunmamıştır. Davacının fazla çalışma yaptığı hususu uyuşmazlık konusu olmuştur ve mahkeme düzenlenen tanık beyanlarına dayanarak haftalık beş buçuk saat fazla mesai yaptığını kabul etmiştir. Ancak, yapılan müsabakalara ilişkin görevlendirme ve ücret ödemelerine dair listeler değerlendirilmemiştir. Bu nedenle, tüm kayıt, ödeme ve görevlendirmelerin denetime elverişli bilirkişi raporu ile yeniden değerlendirilmesi gerektiği ve eksik araştırma nedeniyle kararın bozulması gerektiği sonucuna varılmıştır.
Kanun Maddeleri: İş Kanunu (4857) madde 63-66, Hukuk Muhakemeleri Kanunu (6100) madde 307, 309.

22. Hukuk Dairesi 2017/19202 E. , 2019/2712 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılardan ... vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, iş sözleşmesinin sona erdiğini beyan ederek, fazla mesai, ücret, ulusal bayram ve genel tatil ile hafta tatili alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir
Davalı Cevabının Özeti:
Davalılar, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı ... vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapılıp yapmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Davacı davalı işyerinde 02.01.2011- 31.12.2013 tarihleri arasında temizlik görevlisi olarak çalışmıştır. Davacının fazla mesai alacakları tanık beyanları esas alınarak hafta içi beş gün 08:00-18:30, cumartesi günü ise 08:00-12:00 saatleri arası çalıştığı kabul edilerek, ara dinlenme süresinin mahsubuyla ve davacının talebi ile de bağlı kalınarak haftalık beş buçuk saat fazla mesai yaptığı kabul edilerek hesaplanmıştır. Ancak Mahkemece dosyada mevcut olan yapılan müsabakalara ilişkin görevlendirme ve ücret ödemelerine dair listeler değerlendirilmemiştir. Bu durumda tüm kayıt, ödeme ve görevlendirmeler denetime elverişli bilirkişi raporu ile yeniden değerlendirilerek, davacının normal çalışma sisteminde haftada kaç gün çalıştığı, normal çalışma sistemi dışındaki çalışmalarının karşılığının anılan listelere göre yapılıp yapılmadığının açıklığa kavuşturulması, tespit yapılamayan dönemler için ise tanık beyanlarının değerlendirilmesi gerekmektedir. Mahkemece eksik araştırma ile yazılı şekilde kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 07/02/2019 gününde oybirliği ile karar verildi.