MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Davacı-karşı davalı vekili tarafından, davalı-karşı davacı aleyhine 18.02.2009 gününde verilen dilekçe ile kira alacağı ve karşı davacı-davalı vekili tarafından karşı davalı-davacı aleyhine 18.05.2009 gününde verilen dilekçe ile tazminat istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; dava ve karşı davanın reddine dair verilen 07.12.2010 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı-karşı davalı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı, 2289 ada 90 sayılı parselin 09.05.1999 başlangıç tarihli sözleşmeyle davalıya kiraladığını, kiranın günlük hasılatın %15’i oranında ödenmesinin kararlaştırıldığını, davalının 2000-2001 ve 2002 yıllarında 6.909,83 TL kira borcu bulunduğunu, 2003 yılının ocak ayında ödenmesi gereken kiranın da ödenmediğini ve mecurun terk edildiğini, toplam 7.309,83 TL kira alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı, kiralanan yerin gerçek malikinin Hazine olduğunu, Hazine tarafından kendisinden ecrimisil istenildiğini, toplam 37.444,17 TL için uzlaşıldığını, açılan davanın reddini, karşı davasında ise fazla hakların saklı kalmak koşuluyla 10.000,00 TL’nin davacı ve karşı davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, her iki dava da reddedilmiştir.
Hükmü, asıl davanın davacısı kiralayan temyiz etmiştir.
Belirtmek gerekir ki, kullandırma sözleşmelerinden olan kira sözleşmelerinde, kira dönemi içerisinde kiracının kiralananı çekişmesiz kullanmasını sağlamak, kiralayanın temel borçlarındandır. Gerçekten bu dönem içerisinde kiracı, kiralanan üzerinde üçüncü bir kişinin rızası olmaksızın kiralananı kullanabilmelidir. Kiralananda üçüncü kişinin üzerinde iddia ettiği hak ayni veya şahsi bir hak olabilir. Öte yandan, üçüncü kişinin hak iddiasının mutlaka fiili bir müdahale şeklinde anlamamak gerekir. Üçüncü kişilerin hakları dolayısıyla kiralananın kullanılamaması halinde kiralayanın zapta karşı tekeffül borcu doğar ve kiralayan Borçlar Kanununun 275.maddesine yaptığı gönderme sebebiyle adi kiraya ilişkin Borçlar Kanununun 253.maddesi uyarınca sorumludur.
Somut olayda; kiracı tarafından, kiralananın kullanılamamasından ötürü bir istek ileri sürülmemiş, ancak üçüncü kişi Hazine’nin ilerde kendisinden tahsilat yapma olasılığına karşılık ödenmesi muhtemel ecrimisil bedelinin tahsili istenmiştir. Orta yerde henüz gerçekleşmiş bir ödeme bulunmadığından, karşı davanın reddi açıklanan nedenlerle doğrudur.
Asıl davaya ilişkin temyiz itirazlarına gelince;
Taraflar arasındaki 09.05.1999 başlangıç tarihli hasılat kirasına ilişkin sözleşme bir kullandırma sözleşmesidir. Bu tür sözleşmelerde kiralayanın, şayet kiralanan bir taşınmaz mal ise onun maliki olması gerekmez. Dolayısıyla, ortada bir kira akti mevcut olduğundan, kiralayan sözleşme gereğince ödenmesi kararlaştırılan kira parasını kiracıdan isteyebilir.
Açıklanan bu nedenle, asıl davadaki istem konusunun incelenerek sonucuna uygun bir karar verilmesi yerine kiralayanın malik olmadığından ve iyiniyetli bulunmadığından bahisle asıl davanın reddi doğru olmamıştır.
Karar, açıklanan nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, peşin yatırılan harcın istek halinde iadesine, 30.01.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.