MAHKEMESİ : İSTANBUL 3. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 03/11/2011
NUMARASI : 2009/1011-2011/798
DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ücret alacağı, izin ücreti, fazla mesai ücreti, genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin davalı şirkete ait işyerinde satış danışmanı ve depo sorumlusu olarak Mayıs 2004 tarihinde işe başladığını, iş akdinin davacı yanca 4857 Sayılı Yasanın 24/1-a maddesi uyarınca 17.09.2009 tarihinde haklı olarak feshedildiğini, haklı fesih nedeniyle doğan tazminat ve işçilik alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, fazla çalışma ücreti, ücret alacağı, genel tatil alacağı ile yıllık ücretli izin alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının 15.04.2004 tarihinde işe başladığını, maaşının bordro ve ücret pusulalarında yazan rakam olduğunu, fazla mesai uygulamasının bulunmadığını, tatil günlerinde çalışılmadığını, ücretlerinin davacı hesabına yatırıldığını, davacı yanın sağlık sorunlarından işverenin haberdar olmadığını, feshin haklı bir fesih olmayıp ancak istifa olarak kabul edilebileceğini, savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davacının depo görevlisi olarak çalıştığı ve kolileri kaldırmak gibi bir görev yaptığının sabit olduğu, davacının sunduğu Haydarpaşa Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi"nin 27/07/2009 tarihli raporunda "uzun süre ayakta durması, yük taşıması, yürümesi, bacaklarda ağrıya yol açabilir. Durumunu bildirir rapordur" şeklindeki mütalaa kapsamında, davacının depodaki işini sağlık nedeniyle yürütemeyeceğini ortaya koyduğu, davacının yazılı başvurusuna rağmen başka bir göreve verilmemesi nedeniyle feshin 4857 sayılı yasa 24/1-a maddesi uyarınca haklı fesih olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne hükmedilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçi sağlık nedeni ile ağır işte çalışamayacağı gerekçesi ile iş sözleşmesini feshetmiş olup 4857 sayılı İş Kanununun 24/1-a maddesine göre, iş sözleşmesinin konusu olan işin yapılması işin niteliğinden doğan bir sebeple işçinin sağlığı ve yaşayışı için tehlikeli olursa işçinin haklı fesih hakkı bulunmaktadır. Mahkemece iş sözleşmesinin işçi tarafından, anılan Kanun metninde öngörülen unsurlara bağlı olarak feshi hususu usulune uygun olarak araştırılıp sağlık raporu alınmadan yazılı şekilde karar verilmesi hatalıdır.
3-Dosya kapsamından fazla çalışma süresinin tanık beyanlarına itibarla belirlendiği anlaşılmaktadır.
Davacının haftanın 6 günü çalıştığı, haftanın 4 günü, günlük 10.00-21.00 saatleri arasında, 1,5 saatlik ara dinlenmesinin düşülmesi ile 9,5 saat çalıştığı, bu 4 gün için toplam çalışma süresinin (4 gün x 9,5 saat =) 38 saat olduğu, haftanın geri kalan 2 günü ise 10.00-18.00 veya 13.00-21.00 saatleri arasında, 1 saatlik ara dinlenmesinin düşülmesi ile 7 saat çalıştığı, bu son 2 gün için toplam çalışma süresinin (2 gün x 7 saat =) 14 saat olduğu, buna göre haftalık toplam çalışma süresinin (14 saat + 38 saat =) 52 saat ve haftalık fazla çalışma süresinin 7 saat olduğu tespit edilmiştir.
Yukarıda yapılan tespitler kapsamında, davacının haftalık 7 saat fazla çalışma yapmasına rağmen, haftalık 13 saat fazla çalışma yaptığının kabulü hatalıdır.
4-Genel tatil çalışmaların uzun bir süre için hesaplanması ve miktarın yüksek çıkması halinde Yargıtayca son yıllarda taktiri indirim yapılması gerektiği istikrarlı uygulama halini almıştır. Ancak genel tatil çalışmasının tanık anlatımları yerine yazılı belgelere ve işveren kayıtlarına dayanması durumunda böyle bir indirime gidilmemektedir. Yapılacak indirim, işçinin çalışma şekline ve işin düzenlenmesine ve hesaplanan genel tatil çalışma miktarına göre takdir edilmelidir. Hakkın özünü ortadan kaldıracak oranda bir indirime gidilmemelidir(Yargıtay 9.HD. 21.03.2012 gün, 2009/48913 E, 2012/9400 K).
Somut olayda yukarıdaki ilke kararı doğrultusunda tanık beyanı ile ispatlanan genel tatil ücret alacağından taktiri indirim yapılmaması hatalıdır.
5-Hüküm altına alınan alacakların net mi yoksa brüt mü olduğunun hükümde belirtilmemesinin infazda tereddüde yol açacağının düşünülmemesi ve karar başlığında davalı şirket ünvanının yanlış yazılması da hatalı olup, bozma nedenidir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 03/02/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.