MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi

Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlular tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü:
Alacaklı vekili tarafından bonoya dayalı olarak kambiyo senetlerine mahsus haciz yolu ile icra takibine başlandığı, borçlulara örnek 10 numaralı ödeme emri tebliği üzerine borçlular vekilinin İİK’nun 168/4.maddesinde öngörülen yasal 5 günlük sürede icra mahkemesine başvurarak, imzaya itiraz ettiği anlaşılmıştır.
Mahkemece yaptırılan inceleme sonucunda garafoloji ve sahtecilik uzmanı ...’dan alınan 18.05.2015 tarihli raporda imzanın borçlu ... elinden çıkmadığı bildirilmiştir. Adli Tıp Kurumu Başkanlığının 03.07.2015 tarihli raporunda ise imzanın ...’in eli ürünü olduğu belirtilmiştir. Raporlar arasındaki çelişkinin giderilmesi için bu sefer Emniyet Genel Müdürlüğü Ankara Kriminal Polis Laboratuarı Müdürlüğü Belge İnceleme Uzmanı ....’den alınan 16.11.2015 tarihli raporda ise imzanın ... elinden çıkmış olması kuvvetle mümkün ve muhtemel olarak değerlendirildiği belirtilmiştir. Mahkemece, adli tıp raporunun üç kişiden oluşan uzman heyet tarafından verildiğinden diğer raporlardan üstün tutulduğu, polis kriminal raporunda kesin kanaat belirtilmese de adli tıp raporunun doğru olduğu yönünde görüş beyan edildiği gerekçesi ile asıl ve birleşen davalar yönünden davanın reddine karar verilmiştir.
HGK’nun 07.10.2009 tarih ve 2009/12-382-415 sayılı kararında da belirtildiği üzere; herhangi bir belgedeki imza ve yazının atfedildiği kişiye ait olup olmadığı hususunda yapılacak bilirkişi incelemesinin konunun uzmanınca ve yeterli teknik donanıma sahip bir laboratuvar ortamında, optik aletler ve o incelemenin gerektirdiği diğer cihazlar kullanılarak, grafolojik ve grafometrik yöntemlerle yapılması, bu alet ve yöntemlerle gerek incelemeye konu ve gerekse karşılaştırmaya esas belgelerdeki imza veya yazının, tersim, seyir, baskı derecesi, eğim, doğrultu gibi yönlerden taşıdığı özelliklerin tam ve kuşkuya yer vermeyecek şekilde belirlenip karşılaştırılması, sonuçta, imza veya yazının atfedilen kişiye ait olup olmadığının, dayanakları gösterilmiş, tarafların, mahkemenin ve Yargıtay’ın denetimine elverişli bir raporla ortaya konulması, gerektiğinde karşılaştırılan imza veya yazının hangi nedenle farklı veya aynı kişinin eli ürünü olduklarının fotoğraf yada diğer uygun görüntü teknikleri ile de desteklenmesi şarttır.
Her ne kadar raporlar arasındaki çelişki giderilmeye çalışılmış ise de üçüncü rapor kesin kanaat belirtmediğinden önceki raporlar arasında çelişkinin giderilmesinden bahsedilemez. Ayrıca bilirkişi raporlarından birisinin heyetçe düzenlenmiş olması, yerleşik Yargıtay içtihatlarına göre ona üstünlük sağlamayacağından, heyetten alınan rapora üstünlük tanınarak sonuca gidilemez.
O halde, mahkemece raporlar arasındaki çelişkinin giderilmesi için yeniden ve ehil bilirkişilerden oluşacak bir kuruldan mütalaa alınıp sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde sonuca gidilmesi isabetsizdir.
SONUÇ : Borçluların temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK"nun 366 ve HUMK’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), peşin alınan harcın istek halinde iadesine, ilamın tebliğinden itibaren 10 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 31.05.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.