Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlalı - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/6104 Esas 2020/15751 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/6104
Karar No: 2020/15751
Karar Tarihi: 17.12.2020

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlalı - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/6104 Esas 2020/15751 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilmiştir. Sanığın temyiz talebinin reddedildiği ve eski hale getirme talebinin de reddedildiği belirtilmiştir. Mahkeme kararının incelenmesi sonucu, sanığın yokluğunda verilen hükmün MERNİS adresine usulüne uygun olarak tebliğ edildiği ve sanığın temyiz talebinin aynı Kanun'un 317. maddesi gereğince reddedildiği kararlaştırılmıştır. Kanun maddeleri olarak ise; 5271 sayılı CMK'nun 42/1. maddesi, 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'nın 310/1. ve 317. maddeleri kararda geçmektedir.

2. Ceza Dairesi 2020/6104 E. , 2020/15751 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlalı, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 27/11/2010 tarih, 2011/274-300, 06/12/2008 gün, 144-234, 23/09/1974 tarih, 224-408 ve 16/04/1973 gün, 213-345 Esas ve Karar sayılı kararlarında da belirtildiği üzere ve 5271 sayılı CMK"nun 42/1. maddesinin “Süresi içinde usul işlemi yapılsaydı, esasa hangi mahkeme hükmedecek idiyse, eski hale getirme dilekçesi hakkında da o mahkeme karar verir” şeklindeki düzenleme gözetildiğinde, sanık tarafından verilen dilekçelerin eski hale getirme ve temyiz talebi niteliğinde bulunduğu, temyiz dilekçesi ve eski hale getirme talepli istemin birlikte verilmesi halinde, karar verme yetkisinin Yargıtay"ın ilgili dairesi olduğunun anlaşılması ve sanığın 27.02.2019 ve 01.07.2019 tarihli dilekçeleri ile eski hale getirme ve temyiz talebinde bulunduğu anlaşıldığından, mahkemenin temyiz talebinin reddi ve eski hale getirme talebinin reddine dair ek kararları ile temyiz isteminin reddine dair kararın temyize tabi olmasına rağmen itiraz mercince incelenmesi sonucu itiraz mercinin verdiği ek kararları kaldırılarak yapılan incelemede;
Sanığın yokluğunda verilen hükmün 19.03.2015 tarihli duruşmada bildirdiği adrese tebliğe çıkarıldığı ve bu adrese gönderilen tebligatın 25.06.2015 tarihinde iade edilmesi üzerine sanığın MERNİS adresine 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre 10/08/2015 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğ edildiği,sanığın hükmü 1412 sayılı CMUK’nın 310/1. maddesinde öngörülen bir haftalık süre geçtikten sonra 27.02.2019 tarihinde temyiz ettiği anlaşılmakla, sanığın eski hale getirme ve temyiz isteminin aynı Kanun"un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE, 17.12.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.