Trafik güvenliğini tehlikeye sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/11429 Esas 2014/26694 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/11429
Karar No: 2014/26694
Karar Tarihi: 25.12.2014

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/11429 Esas 2014/26694 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan mahkum edilmiştir. Mahkeme tarafından verilen hüküm, TCK'nın 179/3, 62/1, 50/1-a ve 52/2-4 maddeleri uyarınca gerçekleşmiştir. Sanık hapis cezasına çarptırılmıştır, ancak hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi karşısında tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağı gerekçesiyle mahkeme Kararı temyiz edilmiştir.
Ancak, kararda sanık hakkında temel cezanın tayini sırasında uygulama maddesi olan ve ceza hükmü içeren TCK'nın 179/2. maddesine yer verilmemesi nedeniyle CMK'nın 232/6. maddesine aykırı hareket edildiği belirtilmiştir. Bu nedenle, mahkeme kararı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca bozulmuş, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bir husus olduğu için hükmün düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.
Kanun maddeleri detaylı bir şekilde şöyledir:
-TCK 179/3, 62/1, 50/1-a, 52/2-4
-TCK 58/6
-5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 106 ve 108. maddeleri
-1412 sayılı CMUK'un 321 ve 322. maddeleri

12. Ceza Dairesi 2014/11429 E. , 2014/26694 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : TCK’nın 179/3, 62/1, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
TCK"nın 58/6. maddesinde tekerrür halinde hükmolunan cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirileceği ve ayrıca mükerrir hakkında cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanacağının öngörüldüğü, mükerrirlere özgü infaz rejimi ve denetimli serbestlik tedbirlerinin yer aldığı 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 108. maddesinde ise, yalnızca mükerrirler hakkında tayin olunan özgürlüğü bağlayıcı ceza olan hapis cezalarının ne şekilde infaz edileceği belirtilmiş olup, bu maddede adli para cezasının infazı konusunda her hangi bir düzenlemenin bulunmadığı, 5275 sayılı Kanunun 106. maddesinde adli para cezasının infazı düzenlenmiş olup, bu maddede mükerrirler hakkında hükmolunan adli para cezasının infazına ilişkin bir düzenlemeye yer verilmediği, bu durumda, 5237 sayılı TCK"nın 58., 5275 sayılı Kanunun 106 ve 108. maddeleri birlikte değerlendirildiğinde, sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının, adli para cezasına çevrilmesi karşısında, TCK"nın 58. maddesi gereğince tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağı nedeniyle, tebliğnamedeki bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, mahalli Cumhuriyet savcısının sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Hükmün esasını teşkil eden kısa kararda ve gerekçeli kararın hüküm kısmında, sanık hakkında temel cezanın tayini sırasında uygulama maddesi olan ve ceza hükmü içeren TCK"nın 179/2. maddesine yer verilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 1 nolu bendine "TCK"nın 179/3. maddesi" ibaresinden sonra gelmek üzere “delaletiyle TCK’nın 179/2. maddesi” ibaresi eklenmek suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.