Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2011/53801 Esas 2014/2859 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : MARMARİS 1. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ (İŞ)
TARİHİ : 27/09/2011
NUMARASI : 2010/568-2011/469
DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, günlük fazla çalışma ücreti, yıllık izin ücreti ile genel ve resmi tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 1999 yılı Eylül ayından itibaren davalıya ait iş yerinde çalıştığını, iş akdinin haksız olarak feshedildiğini iddia ederek kıdem ve ihbar tazminatları ile fazla çalışma, yıllık izin, hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının iş akdinin devamsızlık nedeni ile haklı olarak feshedildiğini, alacaklarının zaman aşımına uğradığını, hafta tatillerini kullandığını, fazla çalışma ücretlerinin ve çalıştığı genel tatillerdeki ücretlerinin ödendiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacı işçinin iş akdinin devamsızlık nedeni ile davalı işveren tarafından haklı olarak feshedildiği, fazla çalışma yaptığı, düzenli olarak hafta tatili kullanmadığı, genel tatillerde çalıştığı, yıllık izin alacağı bulunduğu gerekçesi ile kıdem ve ihbar tazminatları taleplerinin reddine, fazla çalışma, hafta tatili, yıllık izin ve ulusal bayram genel tatil alacaklarının kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraf vekilleri temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacı vekilinin tüm davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının tespit edilen hizmet süresinin başlangıç tarihi hususunda uyuşmazlık vardır.
Davacı; dava dilekçesinde 1999 yılı Eylül ayında davalı iş yerinde işe başladığını iddia etmiştir. Davalı ise, davacının 19.08.2003 tarihinde ilk defa çalışmaya başladığını savunmuştur.

Davacıya ait hizmet döküm cetveli ile işe giriş bildirgesi incelendiğinde işe giriş tarihinin 19.08.2003 olduğu görülmektedir. Davacı imzası bulunan işe giriş bildirgesinin davacıyı bağlaması karşısında hizmet süresinin başlangıç tarihinin 19.08.2003 olarak kabul edilip hüküm kurulması gerekirken yazılı şekilde sonuca gidilmesi hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 03.02.2014 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.