Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/12269 Esas 2021/6575 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62, 50/1-a, 52. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih 2017/463 esas 2018/20 karar sayılı ve 23/01/2018 tarih 2015/962 esas 2018/16 karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Olay günü, sanığın genel müdürü olduğu termal tesise ait yetişkin havuzuna düşen üç yaşındaki çocuğun boğularak hayatını kaybetmesi ile sonuçlanan olayda, havuzda görevli cankurtaran bulundurulmaması ve olaydan sonra müdahale edecek sağlık görevlisinin otelde hazır bulunmaması nedeniyle asli kusurlu olduğu kabul edilen sanık hakkında mahkumiyet kararı verilmesi bakımından mahkemenin takdirinde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusura, ceza miktarına, hükmün açıklanmasının geri bırakılması gerektiğine ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan kanun maddesi ile adli para cezasının bir gün karşılığı meblağın belirlenmesine dayanak olan yasa maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine ve taksitlendirmeye dayanak olan kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/4. maddesine aykırı hareket edilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak; yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün 1 numaralı fıkrasının üçüncü paragrafında yer alan "2 yıl 11 ay hapis cezasının TCK 50/1-a. maddesi gereği sanığın kişiliği ve sosyal ve ekonomik durumuna göre takdiren TCK 52. gereği günlüğü 20 TL den paraya çevrilerek 1060 tam gün karşılığı sanığın 21.200 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına," ibaresi çıkarılarak yerine "sanığa verilen 2 yıl 11 ay hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu ve suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak TCK"nın 50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a. maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 1060 tam gün olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesine göre sanığın ekonomik durumu ve şahsi halleri gözetilerek günlüğü takdiren 20 TL den paraya çevrilerek 21.200 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına" ibaresinin eklenmesi, yine aynı paragrafta yer alan "TCK 52 gereği" ibaresinin "TCK"nın 52/4. maddesi gereği" olarak değiştirilmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, eleştirilen husus dışında sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 05/10/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.