Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2015/4539 Esas 2015/8651 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazimnatı, ücret alacağı, fazla mesai, yıllık izin ücreti, asgari geçim indirimi ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, 02.02.2005 yılında davalı yanında işçi olarak çalışmaya başladığını, 09.02.2009 tarihinde işveren tarafından haksız olarak işten çıkarıldığını, kıdem ve ihbar tazminatları ile bir kısım işçilik alacağının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacı işçinin iş sözleşmesinin haklı bir neden bulunmaksızın işverence feshedildiği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının hizmet süresi hususunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda; davacı davalı işveren iş yerinde 02.02.2005-09.02.2009 tarihleri arasında çalıştığını ileri sürerken, davalı davacının 01.02.2007-09.02.2009 tarihleri arasında çalışması bulunduğunu savunmuştur.
Dosya kapsamına göre davacının yaptığı başvuru sonrası iş müfettişi tarafından düzenlenen rapor içeriğine göre davacının davalı işyerinde çalışmasının 01.02.2007-09.02.2009 tarihleri arasında olduğu anlaşılmaktadır. Bu durumda davacının söz konusu dönem itibariyle işçilik alacaklarının hesaplanması gerekmektedir. Bu yön gözetilmeden sonuca gidilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.

3-Taraflar arasında işçiye ödenen aylık ücretin miktarı ve buna bağlı olarak hesaplanan işçilik alacakları konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 32. maddenin ilk fıkrasında, genel anlamda ücret, bir kimseye bir iş karşılığında işveren veya üçüncü kişiler tarafından sağlanan ve para ile ödenen tutar olarak tanımlanmıştır.
Ücret kural olarak dönemsel (periyodik) bir ödemedir. Kanunun kabul ettiği sınırlar içinde tarafların sözleşme ile tespit ettiği belirli ve sabit aralıklı zaman dilimlerine, dönemlere uyularak ödenmelidir. Yukarıda değinilen Kanun maddesinde bu süre en çok bir ay olarak belirtilmiştir.
Davacı asil, Bölge Çalışma Müdürlüğüne yaptığı 20.02.2009 tarihli başvuru dilekçesinde ücretinin net 800,00 TL olduğunu belirtmiştir. Davacının söz konusu resmi kuruma başvuru sırasında bildirdiği ücret kendisini bağlayıcı niteliktedir. İşçilik alacaklarının bu ücret dikkate alınarak hesaplanması gerekmektedir.Mahkemece belirtilen hususun dikkate alınmaması hatalıdır.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 03.03.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.