Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2020/500 Esas 2020/627 Karar Sayılı İlamı

19. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/500
Karar No: 2020/627
Karar Tarihi: 04.03.2020

Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2020/500 Esas 2020/627 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı ile davalı arasındaki alacak davasına ilişkin İstanbul 7. Asliye Ticaret Mahkemesi'nin verdiği karar, davacı vekili tarafından istinaf edilmiş ve İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 13. Hukuk Dairesi istinaf talebini kabul etmiştir. Ancak, temyize konu edilen miktarın 10.000 TL olması nedeniyle Bölge Adliye Mahkemesi'nin kararı kesin nitelikte olup, davalı vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir. Dosya ilk derece mahkemesine gönderilmiş ve peşin harç istek halinde temyiz eden davacıya iade edilmiştir.
Kanun maddeleri: 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362/1. a maddesi, 6763 sayılı Kanun'un 44. maddesiyle HMK'a eklenen EK-Madde 1. Yeniden değerleme oranı 2019 yılı için 58.800 TL'dir.

19. Hukuk Dairesi 2020/500 E. , 2020/627 K.

"İçtihat Metni"

Davacı ... Petrol Ürünleri Otomotiv San. ve Tic. A.Ş. vekili Av. ... ile davalı ... Petrol Ofisi A.Ş. vekili Av. ... aralarındaki alacak davası hakkında İstanbul 7. Asliye Ticaret Mahkemesi"nden verilen 2015/1277 esas, 2018/497 karar sayılı ve 11.05.2018 tarihli hükmün davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 13. Hukuk Dairesi’nce istinaf talebinin kabulüne yönelik kararın davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.

- K A R A R -

Yerel mahkemece verilen 11.05.2018 tarihli karara karşı davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuş, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 13. Hukuk Dairesi "nce istinaf talebinin kabulüne karar verilmiş ve bu karar davalı vekilince temyiz edilmiştir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 362/1. a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 6763 sayılı Kanun"un 44. maddesiyle HMK"a eklenen EK-Madde 1"de öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2019 yılı için 58.800 TL"dir.
Temyize konu edilen miktarın 10.000 TL olması nedeniyle Bölge Adliye Mahkemesinin 09.12.2019 tarihli kararı kesin niteliktedir. Kesin olan kararın temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesine, peşin harcın istek halinde temyiz eden davacıya iadesine, 04.03.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.