Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/2092 Esas 2019/3728 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/2092
Karar No: 2019/3728
Karar Tarihi: 13.05.2019

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/2092 Esas 2019/3728 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, davalıya kapı imalatı ve teslimi yapacaklarına inanarak 15.000 TL bedelli çek verdiklerini ancak davalının kapıları teslim etmediği gibi çeki de tahsil ettiğini belirterek, sebepsiz zenginleştiğini ileri sürerek çek bedelinin en yüksek ticari faiziyle tahsilini talep etmiştir. Davalı ise çekin bir ödeme vasıtası olduğunu ve taraflar arasında bir sözleşme bulunduğunu savunarak davanın reddini istemiştir. Mahkeme, tanzim olunan bilirkişi raporlarının davacının iddiasını ispata elverişli olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar vermiştir. Davacı vekilinin temyiz itirazları reddedilerek, karar onanmıştır.
Kararda geçen kanun maddeleri: Ticari Defterler ve Belgelerin Tasdiki Hakkında Kanun (6102 sayılı Kanun) madde 15.

11. Hukuk Dairesi 2018/2092 E. , 2019/3728 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
(ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ SIFATIYLA)

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Tosya Asliye Hukuk Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 08/03/2018 tarih ve 2017/65-2018/117 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkili tarafından davalıya kapı imalat ve teslimi yapılacağı inancıyla 15/03/2012 tarihli ve 15.000,00 TL bedelli çekin verildiğini, ancak davalının kapıları teslim etmediği gibi çeki de tahsil ettiğini, müvekkili tarafından karşılıksız çek keşide etmenin hukuksal sonuçlarına katlanmamak için çekin ödediğini, çek bedelinin ödenmesine ve yapılan tüm ihtarlara rağmen davalının işi teslim etmediğini, sebepsiz zenginleştiğini ileri sürerek 15.000,00 TL"nın en yüksek ticari faiziyle tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; davacı şirketin temsilcisinin müvekkiline olan şahsi borcunun tasfiyesi için dava konusu çekin verildiğini, çekin bir ödeme vasıtası olduğu için taraflar arasında bir sözleşme bulunduğunun ispat yükünün davacıda olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya göre; dosyaya sunulan ticari defterler ve bunların tetkiki neticesinde tanzim olunan bilirkişi raporlarının davacının iddiasını ispata elverişli olmadığı, bozma ilamı sonrasında da davacı tarafından iddiasını ispata yeter delil sunulamadığı, iddianın ve yasal karinenin aksinin ispatlanamadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 13/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.