Çocuğun nitelikli cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/2745 Esas 2020/4542 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2745
Karar No: 2020/4542
Karar Tarihi: 28.10.2020

Çocuğun nitelikli cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/2745 Esas 2020/4542 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ağır Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan sanık hüküm giydi. Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına bildirimde bulunulmasının zorunlu olup olmadığı konusunda yapılan Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu toplantısında, mahkemelerce re'sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olmadığı kararı verildi. Suça sürüklenen çocuk müdafisi ise, hüküm başlığında yazım hatası olduğunu belirterek temyiz istemi yaptı. Ancak çocuk hakkında sosyal inceleme raporu alınmaması gerekçesiyle hükmün bozulmasına karar verildi. Kanun maddeleri ise şu şekildedir:
- 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 237/2. maddesi
- 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'nın 317. ve 321. maddeleri
- 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu'nun 35. maddesi.

14. Ceza Dairesi 2019/2745 E. , 2020/4542 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince bozma üzerine hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Bakanlık vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re"sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE.
Suça sürüklenen çocuk müdafisinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Hüküm başlığında 01.07.2006 olan suç tarihinin 01.07.2007 gösterilmesi mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım hatası kabul edilmiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Dairemizce benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20.11.2018 gün ve 2016/6-986 Esas, 2018/554 Karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere suç tarihinde on beş - on sekiz yaş grubunda bulunan suça sürüklenen çocuk hakkında 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanununun 35. maddesine göre sosyal inceleme raporu aldırılmama gerekçesinin karar yerinde gösterilmesi gerektiği nazara alınmadan yazılı şekilde uygulama yapılması,
Kanuna aykırı, suça sürüklenen çocuk müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 28.10.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.