MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, yıllık izin, ikramiye, fazla mesai, hafta tatili, ücret, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı iş yerinde kazancı olarak 01.12.1994-27.4.2011 tarihleri arasında çalıştığını, aylık ücret ödemelerinin geç ödendiğini, bu sebeple iş sözleşmesini haklı sebeplerle feshettiğini belirterek kıdem tazminatı, ikramiye, yıllık izin, fazla mesai, hafta tatili, resmi tatil ile ücret alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının ücretlerinin ekonomik kriz sebebiyle ödenmesinde sorunlar yaşandığını, ancak davacının buna ilişkin talebinin olmadığını, davacının kendisinin iş yerine gelmediğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı taraf temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının hafta tatili alacakları ile ilgili ödeme yapılıp yapılmadığı noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 46. maddesinde işçinin, tatil gününden önce aynı Kanun"un 63. maddesine göre belirlenmiş olan iş günlerinde çalışmış olması şartıyla yedi günlük zaman dilimi içinde yirmidört saat dinlenme hakkının bulunduğu açıklanmıştır. İşçinin hafta tatili gününde çalışma karşılığı olmaksızın bir günlük ücrete hak kazanacağı da 46. maddenin 2. fıkrasında ifade edilmiştir.

Hafta tatili gününde çalıştığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda yer alan hafta tatili ücreti ödemesinin yapıldığı varsayılır. Bordroda ilgili bölümünün boş olması ya da bordronun imza taşımaması halinde işçi, hafta tatilinde çalışma yaptığını her türlü delille ispat edebilir.
Somut olayda, mahkemece, davacının haftanın yedi günü çalıştığı kabul edilerek, tüm çalışma süresi açısından davacının hafta tatiline ilişkin alacak talebinin kabülüne karar verilmiştir. Dosyada yer alan 02.04.2013 tarihli ek bilirkişi raporunda davacının, bordrolarda, hafta tatili alacağına ilişkin tahakkukların yer aldığı, bu tahakkukların bankaya yatırıldığı gerekçesiyle bu ayların dışlandığı, sonrasında ödeme yapılmayan hafta tatili çalışmalarının hesaplamaya esas alındığı görülmüştür. Mahkemece bu ek raporun sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, söz konusu dışlamayı yapmayan ilk bilirkişi raporunun esas alınarak hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının isteği halinde ilgilisine iadesine, 03.03.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.