Danıştay 13. Daire 2019/3987 Esas 2021/1118 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ONÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No:2019/3987
Karar No:2021/1118

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Fonu

VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : ...

VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN_KONUSU : .... İdare Mahkemesi'nin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararının yargılama giderleri ve vekâlet ücreti yönünden temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: ... İnşaat Turizm Ticaret ve Sanayi A.Ş.'nin (... İnşaat) ... A.Ş., ... A.Ş. ve … A.Ş.'den kullanmış olduğu kredilerden kaynaklı borcun tahsili amacıyla, bu kredilere ait sözleşmelerde kefalet imzası bulunan davacı adına düzenlenen 80.494.259-TL tutarlı, … tarih ve … sayılı ödemeye çağrı mektubu ile bundan önce tatbik edilen hacizlerin iptali istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: .... İdare Mahkemesi'nce, Dairemizin 15/02/2017 tarih ve E:2016/2704, K:2017/379 sayılı bozma kararına uyularak verilen kararda; … tarih ve … sayılı ödemeye çağrı mektubuna ilişkin olarak karar verilmesine yer olmadığına yönelik Mahkeme kararının kesinleştiği, dava konusu ödemeye çağrı mektubunun ve ihtiyati haciz işleminin dayanağını oluşturan … tarih ve … sayılı Fon Kurulu kararına karşı açılan davanın Dairemizin 08/11/2013 tarih ve E:2010/1937, K:2013/2882 sayılı kararıyla reddedildiği, bu itibarla, hukuken geçerli olan … tarih ve … sayılı Fon Kurulu kararına dayanılarak alacağın güvence altına alınmasına yönelik olarak tesis edilen ihtiyati haciz işleminde ise hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna ulaşılmıştır.
Belirtilen gerekçelerle, dava kısmen karar verilmesine yer olmadığına, kısmen ret ile sonuçlandığından 547,00-TL yargılama giderinin yarısı olan 273,50-TL ile Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi'nce 2.075,00-TL vekâlet ücretinin davalı idareden alınarak davacıya verilmesine, davacı tarafından sarfedilen kalan yargılama giderinin davacı üzerinde bırakılmasına, davalı idare tarafından sarfedilen 130,00-TL yargılama giderinin yarısı olan 65,00-TL ile Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca belirlenen 2.075,00-TL vekâlet ücretinin davacıdan alınarak davalı idareye verilmesine, kalan yargılama giderinin davalı idare üzerinde bırakılmasına karar verilmiştir.


TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davalı idare tarafından, Mahkeme kararının yargılama giderlerinin üzerlerinde bırakılması yönünden bozulması gerektiği, ödemeye çağrı mektubunun hukuken geçersiz olmadığı ve ödemeye çağrı mektubunun geri alınması nedeniyle yargılama giderlerin hükmedilmemesi gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Davacı tarafından, temyize konu İdare Mahkemesi kararının hukuka uygun olduğu belirtilerek istemin reddi gerektiği savunulmuştur.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'İN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Onüçüncü Dairesi'nce, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Davalının temyiz isteminin reddine,
2. Dava hakkında kısmen karar verilmesine yer olmadığı, kısmen davanın reddi yolundaki .... İdare Mahkemesi'nin ... tarih ve E:..., K:... sayılı temyize konu kararının yargılama giderlerine ilişkin kısmında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından anılan Mahkeme kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. Dosyanın anılan Mahkeme'ye gönderilmesine,
5. 2577 sayılı Kanun'un Geçici 8. maddesi uyarınca, bu kararın tebliğ tarihini izleyen 15 (on beş) gün içerisinde kararın düzeltilmesi yolu açık olmak üzere, 30/03/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.