MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 28/12/2016 tarih ve 2016/50 E. - 2016/523 K. sayılı kararın davalılar vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 08/02/2018 tarih ve 2017/1273-2018/125 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili; müvekkillerinin 2013/106321, 2010/10560, 2009/38523, 2011/36869, 2013/61946, 2013/02481 sayılı ve "AÇ BİTİR", "AÇ BİTİR", "AÇ-BİTİR", "PINAR AÇ BİTİR", "PINAR AÇ BİTİR", "AÇBİTİR KOKTEYL" ibareli markaların sahibi olduğunu, bu ibarenin ayırt edici hale getirildiğini, davalı şirketin bu markalar ile karıştırma ihtimali bulunacak derecede benzer nitelikteki "İNAN AL BİTİR" ibaresini marka olarak tescil ettirmek üzere başvuruda bulunduğunu, 2014/45347 sayılı başvuruya müvekkili tarafından yapılan itirazın nihai olarak davalı YİDK"nın 2015-M-1831 sayılı kararıyla reddedildiğini, başvurunun müvekkilinin markaları ile benzer olduğunu ve karıştırılma ihtimalinin bulunduğunu, tüketicilerin başvuruyu, müvekkili şirketin seri markalarından birisi olarak algılayacağını, başvurunun kötü niyetli olduğunu ileri sürerek YİDK"nın 2015-M-1831 sayılı kararının iptalini, tescil edilmiş olması halinde başvuru markasının hükümsüzlüğünü talep ve dava etmiştir.
Davalı kurum vekili; markaların benzer olmadığını, başvuru markasında “İNAN” ibaresinin ön planda olduğunu ve karıştırılma ihtimalinin bulunmadığını, kötü niyet iddialarının yersiz olduğunu, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili; başvuru markası ile davacılara ait markaların benzer olmadığını, karıştırılma ihtimalinin bulunmadığını, başvuru markasının özgün nitelikte olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; dava konusu markaların 29. sınıftaki “Et, balık, kümes ve av hayvanlarının etleri ile her nevi işlenmiş et ürünleri. Kuru bakliyat. Hazır çorbalar, bulyonlar. Zeytin, zeytin ezmeleri. Süt ve süt ürünleri (tereyağı dahil). Yenilebilir bitkisel yağlar. Kurutulmuş, konservelenmiş, dondurulmuş, pişirilmiş, tütsülenmiş, salamura edilmiş her türlü meyve ve sebzeler, salçalar. Kuru yemişler. Fındık ve fıstık ezmeleri, tahin. Yumurtalar, yumurta tozları. Patates cipsleri” ürünler bakımından aynı/aynı tür olduğu, dava konusu markalar arasında 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi kapsamında benzerlik ve karıştırılma ihtimalinin bulunduğu gerekçesiyle davanın kabulüne YİDK"nın 2015-M-11831 sayılı kararının iptaline, davalı şirkete ait 2014/45347 sayılı “İNAN AL BİTİR” ibareli markanın hükümsüzlüğüne karar verilmiştir.
Karara karşı davalı kurum vekili ve davalı şirket tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, tüm dosya kapsamına göre; davalı kurum vekilinin ve davalı şirket vekilinin istinaf başvurusunun, markaların benzer ürünleri kapsadıkları, başvuru markasındaki “İNAN” ibaresinin “AL BİTİR” ibaresini niteleyen sıfat gibi algılanma ihtimalinin bulunduğu, “İNAN” ibaresinin çatı markası olduğu, “AÇ BİTİR” ibaresinin tescilli olduğu ürünler için ayırt ediciliğinin yüksek olduğu, ilk derece mahkemesi kararının usul ve esas yönünden kanuna uygun olduğu gerekçesiyle esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı, davalı şirket vekili ve davalı kurum vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalılar vekillerinin temyiz istemlerinin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalılardan ayrı ayrı alınmasına, 13/05/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.