Çocuğun cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/5243 Esas 2020/4525 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/5243
Karar No: 2020/4525
Karar Tarihi: 28.10.2020

Çocuğun cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/5243 Esas 2020/4525 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığa çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkumiyet kararı verdi. Ancak, suçun işlendiği tarih ile cezanın üst sınırının belirlendiği tarih arasında yapılan değişiklikler nedeniyle, suçun lehe tespiti için görevli olan Ağır Ceza Mahkemesi'nin bu davaya bakması gerektiği belirtildi. Bu nedenle, İlk Derece Mahkemesi'nin verdiği kararın bozulması ve yeniden incelenmesi gerektiği hüküm altına alındı.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 103/1. maddesi (çocuğun cinsel istismarı suçu)
- 6545 sayılı Kanun (cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan kanun)
- 5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri İle Bölge Adliye Mahkemeleri Ve Adli Yargı İşleri Bakımından Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu
- 5320 sayılı Kanun (Bazı Düzenlemeler Yapılması İle İlgili Kanun)
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu'nun 321. maddesi (hüküm bozulması)

14. Ceza Dairesi 2016/5243 E. , 2020/4525 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanığın üzerine atılı çocuğun cinsel istismarı suçunu düzenleyen 5237 sayılı TCK"nın 103/1. maddesinde hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonrası öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla davaya bakma, delilleri değerlendirme ve suç vasfının tayini ile buna göre lehe kanunu belirleme görevinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilerek 5235 sayılı Kanunun 12 ve 5271 sayılı CMK"nın 4. maddeleri gereğince görevsizlik kararı verilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, esası incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 28.10.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.