Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/12014 Esas 2021/6532 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : Beraat

Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılan zorunlu vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılanın ikamet ettiği apartman ile sanığa ait müstakil evin komşu olduğu ve aralarında üzeri 1 metre genişliğindeki tel örgülü avlu duvarı bulunduğu, suç tarihinde 12 yaşındaki katılan ...’ın duvar üzerinde oynadığı sırada tellere temas etmesiyle elektrik çarpması sonucu basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandığı, sanığın evine giden elektrik kablosundaki kaçaktan bahçesindeki haymaya (çardak) oradan da tel örgüye akım geçtiğinin iddia edildiği olayda;
İhbar üzerine olay yerine giden Tedaş’a bağlı çalışanlarca sanığa ait 26917 abone nolu hanenin elektrik kablosunun çatı çinkosuna sürtünmesinden dolayı çatı çinkosunun elektrik akımına maruz kaldığı, çatı çinkosundaki elektrik akımının evin önünde bulunan metal haymanın site duvarındaki tel örgü ile teması sonucu Emre Sitesi avlu duvarındaki tel örgülere elektrik akımını ilettiğinin tutanak altına alındığı; ancak mahkemece olay yerinde yapılan keşif sonucu elektrik elektronik mühendisi tarafından düzenlenen 18.05.2016 havale tarihli bilirkişi raporundaki “Tedaş ekiplerinin hazırladığı tutanakta haymanın metal kısmından koruma tellerine temas sonucu elektrik geçtiği söylenmiş olsada; keşif sırasında incelemelerim sonucunda kablodan çinkoya, çinkodan da haymaya elektrik geçebilmesi için uygun temas yüzeylerinin olduğu; fakat Emre sitesinin duvarındaki koruma teli ile hayma arasında elektrik akımının geçebileceği herhangi bir bağlantı olmadığı ve aralarında yaklaşık olarak 3 metre mesafe bulunduğu ve bu mesafeden de elektrik akımının geçemeyeceği keşif sırasında görülmüştür. Çocuğun elektrik akımına kapıldığı yere haymadan elektrik gidebilmesi için hayma ile koruma telleri arasındaki 3 metrelik duvarda iletken bir cismin olması gerekmektedir fakat keşif sırasında böyle bir bağlantı görülmemiştir.” şeklindeki tespit ile olay günü kolluk tarafından çekilen ve dosya arasında bulunan fotoğraflardan da söz konusu haymadan elektrik tellerine akım ilettiği kanatini uyandırır bir cisim veya bağlantının bulunduğuna dair bir görüntüye rastlanmadığının anlaşılması karşısında, sanığa ait elektrik kablosundan katılanın temas ettiği tel örgüye akım geçtiğine; dolayısıyla sanığın üzerine atılı suçu işlediğine dair her türlü şüpheden uzak kesin inandırıcı ve somut delil elde edilemediğinden mahkemenin kabul ve takdirinde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılama sonunda, sanığın kusurlu olduğunun sabit olmadığı gerekçe gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan zorunlu vekilinin, sanığın atılı suçu işlediğine ve cezalandırılması gerektiğine yönelik temyiz itirazının reddine, ancak;
Sanığın atılı suçu işlediğine dair mahkumiyete yeter delil elde edilemediği kabul edilerek verilen beraat kararı sırasında beraate ilişkin uygulama maddesinin gösterilmemesi,
Kanuna aykırı olup, katılan zorunlu vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 1. fıkrasındaki “BERAATİNE” ibaresinden önce gelmek üzere “CMK"nın 223/2-e maddesi gereğince” ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05/10/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.