Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/9774 Esas 2019/1267 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/9774
Karar No: 2019/1267
Karar Tarihi: 28.01.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/9774 Esas 2019/1267 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen mahkumiyet hükmü temyiz edildi. 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2. maddesindeki eylemin kanun değişikliği öncesinde de uzlaştırma kapsamında bulunduğu ve tarafların uzlaşmak istemediğini bildirdiklerinden tebliğnamenin (2) numaralı görüşüne iştirak edilmemiştir. Ancak, karar tarihinde başka suçtan hükümlü olan sanığın savunma hakkı kısıtlandığı, mükerrer suçlu hakkında kanunun öngördüğü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanması gerektiği halde infazı ilgilendiren şartla tahliyeye karar verildiği ve Anayasa Mahkemesi’nin 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesindeki bazı ibareleri iptal ettiği için sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, kararın bozulmasına karar verilmiştir.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2. maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 194. ve 196/1. maddeleri
- 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 108. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 58/6. maddesi
- 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu’nun 321. maddesi

3. Ceza Dairesi 2018/9774 E. , 2019/1267 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
6763 sayılı Kanun"un 34 ve 35 inci maddeleriyle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanun"un 253 ve 254 üncü maddelerinde yapılan değişiklik çerçevesinde, 6763 sayılı Kanun ile yapılan düzenlemenin yürürlüğe girdiği tarihten önce usulüne uygun olarak yapılan uzlaşma tekliflerinin geçerli olduğu ve bu nedenle uzlaşma teklifi yapılmış ve kabul edilmemiş olan dosyalarda yeniden uzlaşma teklifi yapılmasına gerek bulunmadığı cihetle, 5237 sayılı TCK’nin 86/2. maddesindeki eylemin kanun değişikliği öncesinde de uzlaştırma kapsamında bulunduğu ve tarafların uzlaşmak istemediğini bildirdiklerinden tebliğnamenin (2) numaralı görüşüne iştirak edilmemiştir.
Yerinde görülmeyen diğer itirazların reddine, ancak;
1) UYAP sistemi üzerinden yapılan kontrolde; karar tarihinde başka suçtan Bursa H tipi kapalı ceza infaz kurumunda bulunduğu anlaşılan ve duruşmalardan bağışık tutulma istemi bulunmayan sanığın hükmün tefhim olunduğu duruşmada hazır edilmesi sağlanmadan ya da Segbis ortamında duruşmaya katılması sağlanmadan yokluğunda yargılama yapılarak hüküm kurulması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 194. ve 196/1. maddelerine aykırı davranılarak sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
2) 5275 sayılı CGTİK"nin 108. maddesinin 4-5-6. fıkralarına göre denetim süresini belirleme ve gerektiğinde uzatma görevi hükmü veren mahkemeye değil hükümlünün infaz aşamasındaki davranışlarını da değerlendirerek koşullu salıverilme ile ilgili kararı verecek mahkemeye ait olup mahkumiyet hükmünde mükerrir sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 58/6. maddesi gereğince, mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına ve ikinci kez mükerrerliğe karar verilmesi ile yetinilmesi gerekirken, infazı ilgilendiren şartla tahliyeye karar veren mahkemece verilmesi gereken 5275 sayılı Kanun"un 106/4, 5, 6. maddeleri konusunda karar verilmesi,
3) Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 28.01.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.