Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davacı-davalı kocanın nafaka davasına yönelik temyiz itirazları yersizdir.
 2-Davacı-davalı kocanın ret edilen boşanma davasına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince; Davacı-karşılık davalı Ü.tanıklarının beyanlarında geçen söz ve eylemlerin tamamının “münferit, tepki” olarak değerlendirilmesi doğru değildir. Boşanmaya neden olan olaylarda karısına fiziksel şiddet uygulayan, evlilik birliğinden doğan yükümlülüklerini yerine getirmeyen davacı-karşılık davalı Ü..’ın ağır kusurlu olmasına karşılık, kocasına sürekli ağır hakaretler eden davalı-karşı davacı H..nın daha az kusurlu bulunduğu, tarafların 2002 yılından beri fiilen ayrı yaşadıkları anlaşılmaktadır. Davada Türk Medeni  Kanununun 166/2. maddesi koşulu gerçekleşmiştir. Davanın bu nedenle kabulüyle boşanmaya karar verilmesi gerekirken, reddi usul ve yasaya aykırıdır.
 SONUÇ:Hükmün yukarıda 2. bentte açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer yönlerin yukarıda l. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine,iş bu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.    16.11.2009