İlk Derece Mahkemesi : Van 2. Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : 2911 sayılı Kanuna muhalefet
Hüküm : 2911 sayılı Kanunun 28/3, TCK"nın 62/1, 53/1,2,3, 50/1-a, 52/1-2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bölge Adliye Mahkemelerinin faaliyete geçtiği 20.07.2016 tarihinden önce verilen ve Yargıtay incelemesinden geçen dosyalar hakkında 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince hüküm kesinleşinceye kadar 1412 sayılı CMUK 305 ila 326 maddelerinin uygulanması gerektiği ve CMUK’nun 314/2. maddesindeki “Layihanın verilmemesi veya istida veya beyanda temyiz sebeplerinin gösterilmemesi temyiz tetkikatı yapılmasına mani değildir.” ve CMUK’nun 321/1. maddesindeki “Temyiz Mahkemesi, aleyhine itiraz olunan hükmü hangi cihetten kanuna muhalif görmüşse o cihetten bozar.” şeklindeki düzenlemeler ve CMUK’nun 317. maddesinde temyiz dilekçesinin gerekçe içermemesinin bir ret sebebi olarak sayılmamış olması belirlenerek,
Yapılan yargılama sonunda toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, olay niteliğine ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde aşağıdaki husus dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK"nın 50/5. maddesinde, kısa süreli hapis cezasının, maddede belirtilen adli para cezasına veya seçenek tedbirlerden birine çevrilmesi halinde, uygulamada asıl mahkumiyetin, çevrilen adli para cezası veya tedbir olacağının belirtilmesi, 5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesinde belirtilen hak yoksunluklarının, kasten işlenen bir suçtan hapis cezasıyla mahkumiyet halinde uygulanabileceğinin düzenlenmesi karşısında, 5237 sayılı TCK"nın 50/1-a maddesi uygulanarak, hapis cezası, adli para cezasına çevrilen sanık hakkında hüküm kurulurken 5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesinin uygulanmasına karar verilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenle BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılması gerektirmeyen bu hususun CMUK"nın 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün TCK"nin 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin "B" maddesinin 4. fıkrasının hükümden çıkartılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16.06.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.