MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık tarafından verilen 29/03/2016 tarihli eski hale getirme ve temyize ilişkin dilekçede, kararı temyiz edemediğini, eski hale getirme ve yeniden temyiz yolunun açılmasını istediğini belirttiği, temyiz ve eski hale getirme talepli istemin birlikte verilmesi halinde, karar verme yetkisinin Yargıtay"ın ilgili dairesinde olduğu belirlenerek; sanığın yokluğunda verilen kararın savunmasında bildirdiği adreste aynı konutta oturan annesine 15/07/2008 tarihinde tebliğ edildiği, UYAP’tan yapılan incelemede gerekçeli kararın tebliğ edildiği 15/07/2008 tarihinde sanığın cezaevinde başka suçtan hükümlü olduğu bu nedenle yapılan tebligatın geçersiz olduğunun anlaşılması karşısında, eski hale getirme isteminin kabulü ile sanığın 29/03/2016 tarihindeki temyiz isteminin öğrenme üzerine süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b, 116/2, 151/1, maddelerinde düzenlenen hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma ile mala zarar verme suçu için öngörülen cezanın üst sınırına göre, aynı Kanun"un 66/1-e, maddesinde belirtilen 8 yıllık dava zamanaşımının, 12/06/2008 olan karar tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görüldüğünden, hükümlerin açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davalarının 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddesi gereğince DÜŞÜRÜLMESİNE, 16.12.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.