MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 15.02.2010 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 08.09.2011 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava, eser sözleşmesinin eksik ve ayıplı ifası sebebiyle yapılan ödemelerin istirdadı ile manevi tazminat istemine ilişkindir.
Davalı, duruşmalara katılmamış ve cevap dilekçesi vermemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile davalıya yapılan 3250.00 TL"nin dava tarihinden itibaren işleyen yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya dair istemi ile manevi tazminat isteminin reddine karar verilmiştir.
Hükmü, davacı vekili temyiz etmiştir.
1-Yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve tüm dosya kapsamına göre davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde görülmemiş ve reddi gerekmiştir.
2-Davacı vekili eldeki davayı açmadan önce Kartal Sulh Hukuk Mahkemesinin 2009/237 D.İş. dosyasında tespit yaptırmıştır. 22.03.1976 tarih ve 1/1 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı gereğince delil tespitine ilişkin giderlerinde yargılama giderlerinden sayılacağı belirtilmiştir. Yapılan bu tespit masrafı lüzumsuz bir masraf olmadığından hükümle birlikte davalıdan tahsiline karar vermek gerekir. Mahkemece, tespit masraflarının hüküm altına alınmaması doğru görülmemiştir.
Öte yandan; davacı, davalıyı temerrüde düşürdüğünü ileri sürerek hükmolunan alacağa temerrüt tarihi olan 16.12.2009 tarihinden itibaren faiz istemiştir. Somut olayda, davacı davalıya 03.12.2009 günlü ihtarnameyi tebliğ ettirmek suretiyle eksik ve ayıplı işlerin giderilmesini istemiş ve bu işler için ise 30 günlük süre vermiştir. Borçlar Kanununun 101. maddesi hükmü uyarınca davalı 30 günlük sürenin sonu olan 03.01.2010 tarihinde temerrüde düşmüştür. Faizin temerrüdün gerçekleştiği 03.01.2010 tarihinden başlatılması gerekirken dava tarihinden başlatılması da doğru görülmemiştir.
Kararın açıklanan bu nedenlerle bozulması gerekir ise de; bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden HUMK.nun 438/VII. maddesi hükmü uyarınca düzeltilerek onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davacının sair temyiz itirazlarının reddine, 2. bentte açıklanan nedenlerle hüküm fıkrasının ikinci bendinin ikinci satırındaki “dava tarihinden” kelimelerinin çıkartılarak yerine “03.01.2010 tarihinden” kelimelerinin eklenmesine, hüküm fıkrasının altıncı bendinin ikinci satırındaki “bir müzekkere gideri 5.60 TL’ yazısından sonraki kısmın çıkarılarak yerine “ …ve delil tespiti gideri 460.00 TL olmak üzere toplam 562.75 TL’den red ve kabul oranına göre 388.00 TL’nin davalıdan alınarak davacıya ödenmesine, bakiye kalan 174.75 TL’nin davacı üzerinde bırakılmasına…” kelimelerinin yazılmasına, hükmün DEĞİŞTİRİLMİŞ VE DÜZELTİLMİŞ bu şekli ile ONANMASINA, peşin yatırılan temyiz harcının istek halinde yatırana iadesine, 17.01.2012 tarihinde oy birliği ile karar verildi.