MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Taraflar arasındaki tapu iptali ve tescil davasının yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı Hazine ve davalılar vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

1954 yılında yapılan kadastro sırasında ... Köyü, 1406 parsel sayılı taşınmaz, belgesizden tarla niteliğiyle Mehmet Binlik adına tapuya tespit ve tescil edilmiştir.
Davacı Hazine vekili, taşınmazın 1975 yılında yapılan 1744 sayılı Kanun 2. madde uygulaması sonucu Hazine adına orman sınırları dışına çıkarıldığı ve işlemin kesinleştiği iddiasıyla tapu kaydının iptalini istemiştir.
Mahkemece davanın kabulü yolunda verilen karar, davalılar tarafından temyiz edilmekle, Dairenin 13.07.2011 gün ve 5133/9241 sayılı kararıyla onanmış; daha sonra davalılar vekili karar düzeltme istemiş; Dairenin 16.10.2012 gün ve 10970/11772 sayılı kararıyla "onama kararından sonra 19.04.2012 tarihinden sonra yürürlüğe giren 6292 sayılı Kanunun uygulanması gerektiği" gerekçesiyle önceki onama kararı kaldırılarak hüküm bozulmuştur.
Bozma kararına uyulduktan sonra, Hazine vekilinin, 30.01.2013 tarihli duruşmada 6292 sayılı Kanun kapsamında davadan vazgeçtiklerini açıklaması nedeniyle mahkemece davanın feragat nedeniyle reddine karar verilmiş, hüküm, davacı Hazine ve davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, 1744 sayılı Kanunun 2. maddesi uygulamasına dayalı tapu iptali ve tescil istemine ilişkindir.
Yörede, 1941 yılında 3116 sayılı Kanun hükümlerine göre yapılıp kesinleşen orman kadastro çalışması ile 1977 yılında kesinleşen aplikasyon ve 2. madde uygulaması vardır.
İncelenen dosya kapsamına göre, mahkemece davanın sonuçlandırıldığı 30.01.2013 tarihli celsede, davacı Hazine vekilinin 6292 sayılı Kanun kapsamında davayı takipten vazgeçtiklerini bildirmesi üzerine; mahkemece, davanın feragat nedeniyle reddine karar verilmiş ise de, 6831 sayılı Orman Kanununun 1744 sayılı Kanun ile değişik 2., 2896 ve 3302 sayılı kanunlar ile değişik 2/B maddesi gereğince, nitelik kaybı nedeniyle Hazine adına orman sınırları dışına çıkarılan yerlerin değerlendirilmesi, yeni orman alanlarının oluşturulması, nakline karar verilen Devlet ormanları içinde veya bitişiğinde bulunan köyler halkının yerleştirilmesi ve orman köylülerinin kalkındırılmasının desteklenmesi ile Hazineye ait tarım arazilerinin satışına ilişkin usûl ve esasların belirlenmesi amacıyla düzenlenen, 19/4/2012 tarihli ve 6292 sayılı “Orman Köylülerinin Kalkınmalarının Desteklenmesi ve Hazine Adına Orman Sınırları Dışına Çıkarılan Yerlerin Değerlendirilmesi İle Hazineye Ait Tarım Arazilerinin Satışı Hakkında Kanun”, 26/04/2012 tarihli ve 28275 sayılı Resmî Gazetede yayımlanarak, aynı tarihte
yürürlüğe girmiş ve aynı Kanunla 17/10/1983 tarihli ve 2924 sayılı Orman Köylülerinin Kalkınmalarının Desteklenmesi Hakkında Kanun ile 16/2/1995 tarihli ve 4070 sayılı Hazineye Ait Tarım Arazilerinin Satışı Hakkında Kanun yürürlükten kaldırılmış, 6831 sayılı Kanunun bazı maddelerinde de değişiklikler yapılmış, bu cümleden olarak; diğer bir çok hükmün yanı sıra, 6831 sayılı Kanunun 2/B maddesi gereğince Hazine adına orman sınırları dışına çıkarılan alanlara ilişkin tapu kaydına konulan şerhlerin silinmesi, bu alanlar için Hazine tarafından dava açılmaması, açılan davalardan vazgeçilmesi ya da davaların durdurulması, tapusunun iptaline karar verilen taşınmazların tekrar tapu sahibine iadesi gibi konular düzenlenmiştir. Bu düzenlemeler karşısında, davacı vekilinin vazgeçme beyanı, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 307. maddesi ve devamında düzenlenen teknik anlamda bir "feragat" olmayıp, 123. maddesinde düzenlenen ve kanundan kaynaklanan "davanın geri alınması" niteliğinde olduğundan, yukarıdaki düzenlemelerin, dava konusu taşınmazın niteliğine ve durumuna göre, görülmekte olan davaya etkisinin değerlendirilmesi bakımından davacının davasını takipten vazgeçmiş olması nedeniyle, karar verilmesine yer olmadığına şeklinde hüküm kurulması gerekirken, feragat nedeniyle reddine karar verilmiş olması ve aynı Kanunun 9/5. maddesine göre yargılama giderlerinin taraflar üzerinde bırakılacağı, vekâlet ücretinin de yargılama giderlerinden olduğu, dolayısıyla her iki taraf lehine vekâlet ücreti takdir edilmemesi gerektiği halde, davalılar lehine takdir edilmiş olması doğru değil ise de, bu yanılgıların giderilmesi hükmün bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir. Bu sebeple, hükmün 1. bendinde yazılı " davanın reddine" cümlesi kaldırılarak, yerine “Davanın konusuz kalmış olması nedeniyle karar verilmesine yer olmadığına" cümlesinin yazılmasına, yine 4. bendinde yazılı "Avukatlık Asgari Ücret Tarifesine göre kendisini vekille temsil ettiren davalılar adına 1320.- TL vekâlet ücretinin davacıdan alınarak davalılara verilmesine" cümlesinin tamamen hükümden çıkarılması suretiyle düzeltilmesine, hükmün 6100 sayılı Kanunun geçici 3. maddesi atfıyla H.U.M.K.’nun 438/7. maddesine göre düzeltilmiş bu şekli ile ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 12.11.2013 günü oy birliği ile karar verildi.