MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 07/04/2009 tarih ve 2008/58-2009/110 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkili Şirketin FORM ibareli birçok tanınmış marka ve emdüstriyet tasarım tescilinin bulunduğunu, “Form” ibaresi taşıyan markaların ilk kez müvekkili Şirket tarafından 1991 tarihinde kullanıldığını, FORM markasının bir çok davada tanınmış marka olarak da kabul edildiğini, davalı şirketin 2006/23477 nolu “FORMOSO” ibareli başvurusunun, müvekkilinin markaları ile ayırt edilemeyecek kadar benzer olup bu benzerlik ve müvekkili markasının 556 sayılı KHK’nın 8/4. maddesi anlamında tanınmış bir marka olması nedeniyle başvurunun tüm sınıflar yönünden reddedilmesi gerekmesine rağmen yapılan itirazın TPMK YİDK tarafından reddedildiğini, davalı başvurusunun müvekkilinin tanınmış markalarından haksız yararlanmak amacıyla oluşturulup, markaların itibarına ve ayırt ediciliklerine zarar vereceğini ileri sürerek davalı TPMK YİDK’nın 2007-M-7552 sayılı kararının iptaline, markanın tescili halinde sicilden terkinine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Kurum vekili, dava konusu marka başvurusu ile davacı Şirket markalarının iltibasa neden olabilecek düzeyde benzer olmadığını, Kurum kararının usule ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Diğer davalı davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamı ve alınan bilirkişi raporuna göre; davalı marka başvurusunun kapsamındaki mallar ile davacı markaları kapsamındaki mal ve hizmetlerin farklı olduğu, bu nedenle 556 sayılı KHK’nın 8/1.b maddesi anlamında iltibasın söz konusu olamayacağı, taraf markaları bir bütün olarak değerlendirildiğinde başvuru markasında baskın unsurun “FORM” ibaresi olmadığı, davacı markalarının tanınmışlığının bisküvi sektöründe olmasına rağmen başvuru markası kapsamının giyim sektörüne ilişkin olduğu, davalı markasının tescili halinde, davacı markasının tanınmışlığından haksız yarar sağlama veya onun tanınmışlığına ya da itibarına zarar verme sonucunu doğurmayacağı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 13/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.