Kasten yaralama sonucu ölüme neden olma - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2017/2912 Esas 2018/295 Karar Sayılı İlamı

1. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/2912
Karar No: 2018/295
Karar Tarihi: 05.02.2018

Kasten yaralama sonucu ölüme neden olma - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2017/2912 Esas 2018/295 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanığın kasten yaralama sonucu ölüme neden olma suçunun sübutu kabul edildiği ve ceza olarak TCK'nun 87/4-1. cümle, 53. maddeleri uyarınca 10 yıl hapis cezası verildiği belirtilmiştir. Sanık müdafinin teşdiden ceza tayininin isabetsizliğine, haksız tahrik ve takdiri indirim hükümlerinin uygulanması gerektiğine dair itirazları reddedilmiştir. Anayasa Mahkemesinin TCK'nun 53. maddesinin iptal edilen bölümleri nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunduğu ve bu hususun yeniden yargılama gerektirmediği belirtilmiştir. Kararda, TCK'nun 53/1-2-3. maddelerinin tatbikine ilişkin bölümün \"Anayasa Mahkemesinin iptal kararındaki hususlar gözetilerek\" şeklinde değiştirilmesi kararı verilmiştir. Ayrıca, kararda yer alan kanun maddeleri TCK'nun 87/4-1. cümle ve 53. maddeleridir.

1. Ceza Dairesi 2017/2912 E. , 2018/295 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama sonucu ölüme neden olma
HÜKÜM : TCK.nun 87/4-1. cümle, 53. maddeleri uyarınca 10 yıl hapis cezası.

TÜRK MİLLETİ ADINA

1- Katılan ... vekilinin yetkisi bulunmadığından, sanık müdafiinin ise yasal süresinden sonra yaptığı anlaşılan duruşmalı inceleme istemlerinin CMUK"nun 318. maddesi uyarınca REDDİNE karar verildi.
2- Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ..."in, kasten yaralama sonucu ölüme neden olma suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, cezayı azaltıcı bir sebep bulunmadığı takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde düzeltme nedeni dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin teşdiden ceza tayininin isabetsizliğine, haksız tahrik ve takdiri indirim hükümlerinin uygulanması gerektiğine, katılan vekili ile Cumhuriyet savcısının suç niteliğine yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas, 2015/85 sayılı Kararı ile TCK"nun 53. maddesinin iptal edilen bölümleri nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması bozmayı gerektirmiş, ancak; bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, TCK"nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün "Anayasa Mahkemesinin iptal kararındaki hususlar gözetilerek TCK"nun 53/1-2-3. maddelerinin tatbikine" şeklinde değiştirilmesine karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 05/02/2018 gününde oybirliği ile karar verildi.