Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/29570 Esas 2021/20007 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/29570
Karar No: 2021/20007
Karar Tarihi: 29.11.2021

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/29570 Esas 2021/20007 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen hırsızlık davasında sanığın müştekinin banka kartları ve 100 TL'yi içeren cüzdanını çaldığı tespit edildi. Sanık daha önce müştekinin zararını gidermek istediğini beyan etmiş olsa da daha sonra ödeme iradesi göstermemiş ve etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanmaması kararlaştırılmıştır. Sanığın tekerrüre esas teşkil eden mahkumiyeti bulunduğundan hapis cezası mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilecek ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanması kararlaştırılacaktır. Kararın gerekçesinde, TCK'nın 58/6-7. maddesi ve Anayasa Mahkemesinin hak yoksunluklarının uygulanması ile ilgili kararı da detaylı bir şekilde açıklanmıştır.

2. Ceza Dairesi 2020/29570 E. , 2021/20007 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Suç tarihinde sanık tarafından müştekinin cebinde bulunan ve içerisinde banka kartları ve 100 TL olan cüzdanın çalınması şeklinde gerçekleşen olayda, sanığın 04/11/2019 tarihli bozma ilamımız öncesindeki 06/03/2014 tarihli ilk duruşmada müştekinin zararını gidermek istediğini beyan ettiği, 05/06/2014 tarihli ikinci duruşmada müştekinin sanığın soruşturma aşamasında kendisine parasını vermeyi teklif ettiğini; ancak kendisinin kabul etmediğini belirttiği, müştekinin parasının yanı sıra banka kartı ve cüzdanının da çalındığı düşünüldüğünde, sanığın soruşturma aşamasında yaptığı teklifin kısmi iade mahiyetinde olduğu ve müştekinin de buna muvafakatının bulunmadığının anlaşıldığı, sanık ve müdafiinin 05/06/2014 tarihli duruşmada müştekinin zararını karşılama hususunda süre istemesine rağmen, sonraki aşamalarda ödeme iradesini gösterir bir belge ve girişimin olmadığının anlaşılması karşısında, oluş ve dosya içeriğine uygun olan mahkemenin sanık hakkında etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanmamasına ilişkin kabulünde bir isabetsizlik görülmediğinden, tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş; adli sicil kaydına göre, tekerrüre esas teşkil eden mahkumiyeti bulunan sanık hakkında hükmolunan hapis cezasının 5237 sayılı TCK"nın 58/6-7. maddesi uyarınca, mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve mükerrir hakkında cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 29/11/2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.