Yargıtay - Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2015/5531 Esas 2018/1955 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/5531
Karar No: 2018/1955
Karar Tarihi: 20.03.2018

Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2015/5531 Esas 2018/1955 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında yağma suçundan verilen mahkumiyet hükmü, temyiz edildi. Ancak, suçun sanıklar tarafından işlendiği kabul edildiği için diğer temyiz itirazları kabul edilmedi. Ancak, zorunlu savunman ücretinin yeterli ödeme gücü olmayan sanıklardan alınamayacağına ilişkin yönetmelik gereği sanıklardan ücret alınması hükümsüz kabul edildiği için karar bozuldu. Kanun maddeleri, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 168/3. maddesi, 31/3. maddesi, 61. maddesi, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 150, 234 ve 239. maddeleri, 5320 sayılı Yasanın 13. maddesi ve 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesi olarak belirtilmiştir.

6. Ceza Dairesi 2015/5531 E. , 2018/1955 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:

Sanık ... hakkında 5237 sayılı TCK"nın 168/3. maddesinin 31/3. maddesinden önce uygulanması suretiyle aynı kanunun 61. maddesine aykırı davranılmış ise de sonuç cezaya etkili olmayacağından bozma nedeni yapılmamış; sanıklar ... ve ... hakkında Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararının TCK"nın 53. maddesinin uygulanması yönünden infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.

Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulunun takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

Ancak;

T.C.Anayasa"nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi ışığında, 5271 sayılı CMK"nın 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan, Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, sanıklar için baro tarafından görevlendirilen zorunlu savunman ücretinin, yeterli ödeme gücü bulunmayan sanıklardan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretin
Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeden, yazılı şekilde zorunlu savunman ücretinin sanıklardan alınmasına hükmedilmesi,

Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ..., ... ve ... savunmanlarının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak hüküm fıkrasından yargılama giderlerinin tahsiline ilişkin bölümden “zorunlu müdafi giderinin” çıkarılması suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20/03/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.