Sanık ... hakkında cinsel taciz suçundan yapılan yargılama sonucunda atılı suçtan mahkumiyetine dair kapatılan Adana 1. Sulh Ceza Mahkemesinden (Adana 19. Asliye Ceza Mahkemesi) verilen 25.04.2013 gün ve 2013/314 Esas, 2013/615 Karar sayılı hükmün temyizi üzerine, Dairemizin 07.05.2015 gün ve 2015/2196 Esas, 2015/6243 sayılı Kararıyla hükmün bozulması yönündeki ilamıyla ilgili Adana 19. Asliye Ceza Mahkemesince direnme kararı verilerek kurulan 17.11.2015 gün ve 2015/930 Esas, 2015/1390 Karar sayılı ilamın sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay Kanununun 15. maddesi gereğince direnme kararıyla ilgili hüküm kurulmak üzere gönderildiği Yargıtay Ceza Genel Kurulunca verilen 14.12.2016 gün ve 2016/262 Esas, 2016/1695 sayılı gönderme kararıyla 6763 sayılı Kanun değişikliği nedeniyle direnme kararıyla ilgili değerlendirme yapılmak üzere Dairemize gönderilen dosya ile ilgili verilen 11.04.2017 gün ve 2017/15 Esas, 2017/1969 Karar sayılı ilamla yerinde görülmeyen direnme talebiyle ilgili karar verilmek üzere dosyanın geri gönderildiği Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 21.03.2019 gün ve 2017/14-611 Esas, 2019/242 Karar sayılı ilamıyla 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi gereğince gerekli görmesi halinde kadın, çocuk ve aile bireylerine yönelik olarak uygulanan şiddet veya şiddet tehlikesi dolayısıyla açılan idari, cezai, hukuki her tür davaya ve çekişmesiz yargıya katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığının bu husustaki takdir hakkını kullanabilmesi için yokluğunda verilen direnme kararına konu ilk derece mahkemesinin gerekçeli kararının tebliğ edilip, temyiz edilmediği takdirde direnme kararıyla ilgili değerlendirme yapılmak üzere dosyanın Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi, temyiz edilmesi durumunda ise Dairesince katılma kararı verildikten sonra tüm temyizler birlikte değerlendirilerek hüküm kurulması gerektiğinden bahisle tebligat hususunda işlem yapılmak üzere mahkemesine gönderilen dosya ile ilgili olarak gerekçeli karar tebliği yapılan Bakanlık vekilinin anılan direnme hükmüne yönelik temyiz başvurusunda bulunmaması üzerine dosyanın tekrar gönderildiği Yargıtay Ceza Genel Kurulunca gerçekleştirilen inceleme sonucunda verilen 04.06.2020 gün ve 2020/14-63 Esas, 2020/258 sayılı Kararla vaki bozma ilamına yönelik ilk derece mahkemesinin direnme gerekçesi yerinde görülüp, sanığın üzerine atılı suçu işlediğinin dosya kapsamıyla sabit olduğunun anlaşılması karşısında, müsnet suçtan kurulan hükümle ilgili uygulamanın denetlenmesi için Dairemize tevdi edilen dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanığın işlediği cinsel taciz suçunun üst sınırının iki yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektirmesi ve mahkemece mahkumiyet hükmü kurulmasının ardından 17.10.2019 tarihinde yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunla yeniden düzenlenen 5271 sayılı CMK’nın 251. maddesindeki basit yargılama usulüne dair kanuni düzenlemeden sonra 7188 sayılı Kanunun geçici 5. maddesinin 1/c bendine yönelik olarak 19.08.2020 günlü, 31218 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 25.06.2020 tarih ve 2020/16 Esas-2020/33 sayılı Kararı ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununa 7188 sayılı Kanunun 31. maddesiyle eklenen geçici 5. maddesinin (d) bendinde yer alan “kovuşturma evresine geçilmiş” ibaresinin, aynı bentte yer alan “basit yargılama usulü” yönünden Anayasaya aykırı bulunarak iptal edilmesi karşısında, anılan karara istinaden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz talebi bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 27.10.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.