Davacılar 1-... 2-... ile davalı ... İnş. Taah. ve Tic. Ltd. Şti., dahili davalı ... ... arasındaki davadan dolayı ... . Asliye Hukuk Hakimliğince verilen 19.04.2016 gün ve 2013/120-2016/122 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
- K A R A R -
Mahkeme hükmü davalı şirket vekiline 23.06.2016 tarihinde tebliğ edilmiş, temyiz dilekçesi ise yasal süreden sonra 11.07.2016 tarihinde verilmiştir. Temyiz süresinin son günü olan 08.07.2016 günü Bakanlar Kurulu kararı ile idari izin verilen günlerden olup Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 93. maddesine göre sürenin son gününün resmi tatil gününe rastlaması halinde süre, tatili takip eden ilk iş günü çalışma saati sonunda biter. Devlet memurlarının Bakanlar Kurulu Kararı ile idari izinli sayıldığı günler hakkında 93. madde hükmü uygulanmaz. Bir başka ifade ile bu tür günler süreleri etkilemez ve uzatmaz. Bu durumda davalı vekili tarafından sunulan temyiz dilekçesi HUMK"nın 432. maddesinin l. fıkrası hükmünde öngörülen 15 günlük yasal süre geçirildikten sonra 11.07.2016 tarihinde verilmiştir. Süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay"ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin süre yönünden REDDİNE, ödediği temyiz peşin ve Yargıtay başvurma harçlarının istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine, 15.03.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.