Tefecilik yapma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/4073 Esas 2020/1912 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/4073
Karar No: 2020/1912
Karar Tarihi: 11.11.2020

Tefecilik yapma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/4073 Esas 2020/1912 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından yapılan yargılama sonucunda, sanığın tefecilik suçundan beraatına karar verilmiştir. Ancak, Hazine vekili tarafından temyiz edilmesi sonucunda, CMK'nın 237/2. maddesi uyarınca katılma talebinin kabul edilmesine karar verilmiştir. Suç tarihi ile karar tarihi arasında asli ve ilave zamanaşımı sürelerinin gerçekleştiği dikkate alınarak, kamu davasının zamanaşımı nedeniyle düşmesine karar verilmiştir. Kararın temel dayanağı, 1997 yılında gerçekleştirilen ödünç para verme işleminin kanuna aykırı olmasıdır. Kararda belirtilen kanun maddeleri şunlardır: CMK 223/2-e, 260/1, 237/2, 5320 sayılı Kanunun 8/1, 1412 sayılı CMUK 321, ve 5271 sayılı CMK 223/8.

9. Ceza Dairesi 2020/4073 E. , 2020/1912 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapma
Hüküm : CMK"nın 223/2-e maddesi gereğince beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
CMK"nın 260/1. maddesine göre katılan sıfatını alabilecek surette suçtan zarar görmüş olan ve katılma talebi karara bağlanmayan suçtan zarar gören Hazinenin kanun yoluna başvurma hakkının bulunması ve hükmün vekili tarafından temyiz edilmesi karşısında, CMK"nın 237/2. maddesi uyarınca katılma talebinin KABULÜNE karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanığa yüklenen tefecilik suçunda ödünç para verme işleminin katılan ..."in beyanına göre 1997 yılında gerçekleştiği, bu tarihte yürürlükte bulunan 2279 sayılı Kanunun 17. maddesinde öngörülen cezasının üst sınırı itibarıyla 765 sayılı Kanunun 102/4 ve 104/2. maddelerinde belirtilen 5 yıllık asli, 7 yıl 6 aylık ilaveli dava zamanaşımı sürelerine tabi olduğu, suç tarihi ile karar tarihi arasında bu sürelerin gerçekleştiği ve kamu davasının zamanaşımı sebebiyle düşmesine karar verilmesi gerektiği nazara alınmadan yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı, Hazine vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Yasanın 322 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 11/11/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.