Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/9238 Esas 2019/2372 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/9238
Karar No: 2019/2372
Karar Tarihi: 25.02.2019

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/9238 Esas 2019/2372 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıkların müştekinin kapılarını kilitlediği araçtan çanta ve fotoğraf makinesi gibi eşyaları çaldıklarının tespit edilmesi üzerine, asliye ceza mahkemesinde hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından yargılanan sanıklardan biri hakkında beraat kararı verildi, diğer sanıklar ise mahkumiyet cezasına çarptırıldı. 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun (TCK) 53. maddesinin bazı bölümleri Anayasa Mahkemesi kararıyla iptal edildiği için, bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının infaz aşamasında dikkate alındı. Kanunun 142/1-b maddesi hırsızlık suçunu, 142/1-e maddesi ise mala zarar verme suçunu düzenlemektedir. Sanıkların temyiz itirazları reddedilerek, hükümler onandı. Ancak bir sanığın avukatı tarafından gerçekleştirilen temyiz istemi yerinde görülerek, vekalet ücretine ilişkin hükümde yanlışlık olduğu belirtildi ve bu sanığın beraat kararının açıklanmasından sonra maktu vekâlet ücretinin ödenmesine karar verildi.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi (bazı bölümleri Anayasa Mahkemesi kararıyla iptal edildi)
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/1-b maddesi (hırsızlık suçu)
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/1-e maddesi (mala zarar verme suçu)
- 5320 sayılı Türk Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 8/1. maddesi
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu'nun 322. maddesi

13. Ceza Dairesi 2018/9238 E. , 2019/2372 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, beraat

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanıklar ... ve ... hakkında kurulan hükümlere yönelik yapılan temyiz incelemesinde;
Sanıkların müştekinin kapılarını kilitlediği araçtan çanta, fotoğraf makinesi gibi eşyaları çaldıklarının anlaşılması karşısında, eyleminin 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b maddesindeki suçu oluşturduğu halde aynı Yasanın 142/1-e maddesi ile uygulama yapılması, sonuç ceza değişmediğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre sanıklar ... ve ..."un temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle eleştiri dışında usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
II-Sanık ... hakkında kurulan beraat hükmüne yönelik yapılan temyiz incelemesinde;
Sanık müdafiinin temyiz isteminin süresinde yapıldığı ve vekalet ücretine ilişkin bulunduğu anlaşılmakla, bu hususta yapılan incelemede;
Beraat kararı verildiği halde kendisini avukat ile temsil ettiren sanık lehine maktu vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasında sanığın beraatine karar verilen bölümden hemen sonra gelmek üzere “Sanık ... kendisini vekille temsil ettirdiğinden hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin
13/1. madde ve fıkrası uyarınca 1.500,00 TL maktu vekâlet ücretinin sanığa ödenmesine” cümlesinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25/02/2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.