Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2020/2923 Esas 2020/5059 Karar Sayılı İlamı

14. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/2923
Karar No: 2020/5059
Karar Tarihi: 16.09.2020

Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2020/2923 Esas 2020/5059 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı vekili, davalılar aleyhine komşuluk hukukuna aykırılığın giderilmesi talebiyle dava açtı. Yerel mahkeme davanın bir kısmını kabul etti, diğer bir kısmını reddetti. Davacı ve davalılar vekilleri istinaf talep etti. Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi, istinaf talebini esastan reddetti. Temyiz talebini davalılar vekili yaptı ancak mahkeme, verilen kararın kesin nitelikte olduğu ve temyiz edilemez olduğu gerekçesiyle talebi reddetti.
6100 sayılı HMK'nın temyiz edilemeyen kararlar başlıklı 362/1-b maddesi kapsamında, 23/6/1965 tarihli ve 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanunundan doğup taşınmazın aynına ilişkin olan davalar hariç, sulh hukuk mahkemesinin görevine girdiği belirtilen davalarla ilgili kararlar kesin nitelikte olduğundan temyiz edilemez. Kararda geçen kanun maddesi 6100 sayılı HMK'nın 362/1-b maddesi.

14. Hukuk Dairesi 2020/2923 E. , 2020/5059 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Gümüşhacıköy Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 30.04.2018 tarihinde verilen dilekçeyle komşuluk hukukuna aykırılığın giderilmesinin talep edilmesi üzerine yapılan duruşma sonunda davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine dair verilen 23.10.2019 tarihli hükmün istinaf yoluyla incelenmesi davacı vekili ve davalılar vekili tarafından talep edilmiştir. Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi"nce istinaf talebinin esastan reddine dair verilen kararın davalı ... tarafından temyiz edilmesi üzerin dosya ve içeriği incelenerek gereği görüşülüp düşünüldü.
K A R A R
Dava, komşuluk hukukuna aykırılığın giderilmesi istemine ilişkindir.
Yerel mahkemece davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine karar verilmiştir.
Davacı ve davalılar vekilince istinaf talebinde bulunulması üzerine Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince istinaf talebinin esastan reddine karar verilmiştir.
Hükmü, davalı ... temyiz etmiştir.
Somut olayda, Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince verilen kararın "4"üncü maddede gösterilen davalar ile (23/6/1965 tarihli ve 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanunundan doğup taşınmazın aynına ilişkin olan davalar hariç) özel kanunlarda sulh hukuk mahkemesinin görevine girdiği belirtilen davalarla ilgili kararlar"" düzenlemesini içeren 6100 sayılı HMK"nın temyiz edilemeyen kararlar başlıklı 362/1-b maddesi kapsamında kaldığı anlaşılmaktadır. Bu maddede de açıkça belirtildiği üzere verilen karar kesin nitelikte olduğundan temyiz edilemez.
Kesin karara karşı temyiz yoluna başvurulduğu, Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi tarafından bu konuda bir karar verilmeksizin dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşıldığından, temyizi kabil olmayan kesin karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı ..."in temyiz dilekçesinin Bölge Adliye Mahkemesi"nin kararının kesin olması nedeniyle HMK"nın 366. maddesi yollamasıyla 346. maddesi gereğince REDDİNE, gereksiz yatırılan harcın yatırana iadesine, dosyanın İLK DERECE MAHKEMESİNE, kararın bir örneğinin Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 16.09.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.