... Özel Güvenlik ve Eğitim Hiz. Ltd. Şti. vekili avukat ... ... ile Yüksek Öğrenim Kredi ve Yurtlar Kurumu vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 12. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 20.04.2010 gün ve 192-167 sayılı hükmün Dairemizin 29.09.2011 tarih ve 18024-13287 sayılı ilamıyla düzeltilerek onanmasına karar verilmişti. Süresi içinde davacı avukatınca kararın düzeltilmesi istenilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşuldu.

Temyiz ilamında belirtilen gerektirici nedenler karşısında usulün 440. Maddesinde sayılan nedenlerden hiçbirisine uygun olmayan karar düzeltme isteğinin REDDİNE ve aynı kanunun 442 maddesi hükmünce 203.00 (ikiyüzüç) Lira para cezası ile aşağıda dökümü yazılı 5,70 TL. kalan harcın karar düzeltme isteyene yükletilmesine, 21.02.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.
(muhalif) ( muhalif)



MUHALEFET ŞERHİ

Davacı, eldeki davasında yanlar arasında düzenlenen ... Noterliği’nin 29.9.2005 tarih ve 9112 yevmiye numaralı sözleşme uyarınca alacağın tahsili istemiyle dava açmıştır. Bahse konu sözleşme ile davacı şirket 18 adet yurt ve Bölge Müdürlüğü bünyesinde 1.10.2005-31.12.2005 tarihleri arasında 120 özel güvenlik personelini çalıştırmayı yüklenmiş, 1.10.2005 ile 14.11.2005 tarihleri arasında sözleşme ifa edilmiştir. Bu tarihten itibaren yanlar arasında muaraza doğmuş ve yurtlar ile bölge müdürlüğü bünyesinde özel güvenlik personeli çalıştırılmamıştır. Akabinde Davacı şirket tarafından Davalı yana 15.11.2005 tarihli ihtarname gönderilmiş ve bu ihtarname ile önceden yazılı bir bildirim bulunmaksızın işi idare tarafından durdurulmasına ilişkin sorunun çözülmesi istenmiş, bu arada sorunun güvenlik belgesinden kaynaklanması nedeniyle Emniyet genel Müdürlüğü’nden alınan ve 22.11.2005 tarih ve 198723 sayılı yazısı ile 1.1.2006 tarihine kadar kimlikli olsun olmasın, sınava girmiş olsun yada olmasın, özel güvenlik görevlisi çalıştırılmasında bir sakınca bulunmadığı bildirilmiş, bu kez davacı tarafından 22.11.2005 tarih ve 12746 yevmiye no ile yeni bir ihtarname keşide edilerek, kendi kusurlarından kaynaklanmaksızın valilik çalışma izin belgesi alamadığının beyan edildiğini, mücbir sebebin bulunduğunu, aynı sözleşmenin 18. maddesindeki mücbir sebeplerden olup bu nedenle sözleşmenin 29.maddesi uyarınca sözleşmenin feshine gidilmesinin gerektiğini, bu ihtarnameler üzerine davalı tarafından 23.11.2005 tarih ve 7754 sayılı yazıyla fiilen işin 14.11.2005 tarihinde durdurulduğunun bildirildiğini, akabinde cezai işlem uyguladığını, keza, davalı yanın 10.11.2005 tarihinde davacı şirkete eksikliklerin giderilmesi için 20 günlük süre verildiğini, buna rağmen ceza uygulandığını, yapılan işlemin hukuka uygun olmadığını, alacakların tahsili ile, munzam zararlarının özenmesi ve mücbir sebep nedeni ile sözleşmenin feshine karar verilmesini dilemiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiş, birleşen dava ile sözleşme uyarınca kararlaştırılan ceazi şartın tahsilini istemiştir.
Mahkemece, davanın reddine, birleşen davanın kabulüne dair verilen karar Dairemizce düzelterek onanmıştır.
Yanlar arasında düzenlenen 29.9.2005 tarihli sözleşme ile hizmet alımı sözleşmesi yapıldığı ve bu nedenle Davacı şirketin Davalı kuruma ait yurtlarda ve Genel Müdürlük binalarında güvenlik hizmeti verilmeye başlandığı tartışmasızdır. Uyuşmazlık, sözleşme kapsamında işyerlerinde çalıştırılan özel güvenlik elemanlarının çalışma izini belgelerinin olmaması nedeniyle davalı Kredi Yurtlar Genel Müdürlüğü’nün sözleşme hükümleri uyarınca cezai şart uygulamasının haklı olup olmadığı ve bunun sonucunda Davacı’nın istek kalemlerinde talep edip edemeyeceği konusunda toplanmaktadır. Hukukumuzda sözleşmeye bağlılık ilkesi bulunmakta olup, Yanlar arasında imzalanan sözleşme hükümleri tarafları bağlayıcıdır. Ahde vefa ilkesi uyarınca, yanlar sözleşme hükümlerine uymak zorundadırlar. Nitekim; taraflarca imzalanıp kabul edilen sözleşmenin eki mahiyetinde bulunan özel güvenlik hizmetleri teknik şartnamesinde, işin konusu ve özel Güvenlik Hizmetlerinin ne şekilde yürütüleceği, ve 3.7. maddesinde de istihdam edilecek özel güvenlik görevlisinin çalışma izninin ilgili mevzuata uygun olarak alınacağı ve çalışma izni biten görevlinin çalışma izninin yenileneceği kararlaştırılmış olup, Davacı şirketin güvenlik hizmetine başladıktan sonra çalışma izin belgesi olmadığı gerekçesiyle işin fiilen durdurulduğu ve bu durumda, izin alma sürecinin ne kadar süreceğinin ilgili Emniyet Müdürlüğü’nden sorularak bu kapsamda çalışan personelle ilgili yazı cevabı alınmıştır. Alınan cevabi yazıda, “..5188 sayılı Kanunun “adli suçlar ve cezalar” başlıklı 19 ve “idari suçlar ve cezalar” başlıklı 20. maddelerinin yürürlüğe gireceği tarih, 27.4.2005 tarihinde yayımlanan 5335 sayılı Kanun ile 5188 sayılı Kanunda yapılan değişiklikle 1.1.2006 tarihine kadar uzatıldığı, bu sebeple anılan tarihe kadar “Özel Güvenlik Eğitim Sertifikası” ve “Özel Güvenlik Çalışma izni” bulunmayan özel güvenlik görevlisi adaylarının 5188 sayılı Kanun kapsamında olan ve olmayan yerlerde istihdam edilmesinde bir sakınca bulunmadığı ve ayrıca Bakanlıkça 12.11.2005 tarihinde yapılan özel güvenlik dördüncü sınavına giren özel güvenlik görevlisi adaylarının da istihdam edilebileceğinin göz önünde bulundurulmasının gerektiği, özel güvenlik dördüncü sınavını kazananların listesi değerlendirilme işleminden sonra ilan edilecek, buna müteakip eğitim kurumlarından alınacak sertifikalar ve diğer evraklarla Valiliklere müracaat ederek güvenlik tahkikatlarının yapılması ve neticede çalışma izni verilmesinin süreci yoğunluk nedeniyle cezai müeyyidelerin yürürlüğe gireceği 1.1.2006 tarihine kadar tamamlanmasının planlandığı…” açıklanmıştır. Sözleşme uyarınca Davalı taraf sözleşmeyi feshetmiş ve 14.11.2005 tarihli itibariyle Davacı şirket elemanları kurum binalarına alınmamıştır. Ne var ki, Mahkemenin hükme esas aldığı bilirkişi raporlarında az yukarıda değinilen hususlarda bir değerlendirme yapılmamış olup, Davacı İdarenin de, özellikle güvenlik sertifikalı ve çalışma izni bulunmayan işçileri istihdam eden şirketin ihaleye girmesine müsaade etmesi ve ihale teknik şartnamesinde bu konuda açıklık bulunmaması ve ayrıca hizmetin bir süre devam ettiği de göz önünde bulundurulması gerekir. Keza hizmet süresinin (3) ay olmasına karşın, hizmetin 1,5 ay yürütülmesi de değerlendirilmesi gereken bir husustur. Yine, Davalı tarafından Davacı şirkete gönderilen 10.11.2005 tarihli ihtarnamede de eksikliklerin tamamlanması için 20 günlük süre verilmiş, ancak, bu süre dolmadan fiilen hizmet durdurulmuştur. Gerek bilirkişi heyeti gerekse Mahkemece bu hususlar üzerinde durulmamış ve davalı kurumun da açıklanan nedenlerle müterafik kusuru bulunup bulunmadığı Borçlar Kanunu’nun 98. maddesi yollamasıyla 44. maddesi koşulları tartışılıp değerlendirilmemiştir. Öyle olunca kararın bu yönden bozulması düşüncesinde olduğumuzdan değerli çoğunluğun kararına katılamıyoruz.