Hakaret - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2016/17952 Esas 2019/691 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/17952
Karar No: 2019/691
Karar Tarihi: 09.01.2019

Hakaret - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2016/17952 Esas 2019/691 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakaret suçundan yargılandığı yerel mahkeme kararı, temyiz edilmiş ve temyiz talebi kabul edilerek dosya incelenmiştir. Temyiz süresi konusunda yanıltıcı bir ifade kullanıldığı için sanık ve müdafiinin süresi içinde dilekçelerini sunamadığı anlaşılmıştır. Bu nedenle sanık müdafii ve katılan sanıkın temyiz istekleri reddedilmiştir. Ancak sanık müdafiinin temyiz konusunda itirazı kabul edilerek incelenmiş ve hakaret suçunun karşılıklı olarak işlenmesi nedeniyle ceza verilmesine yer olmadığına karar verildiği belirtilerek, temyiz davasının esasından reddedilmesine karar verilmiştir. Kanun maddeleri ise şöyle açıklanmıştır: Anayasa'nın 40/2, CMK'nın 232/6 ve 34/2, 1412 sayılı CMUK'nın 310. maddeleri.

18. Ceza Dairesi 2016/17952 E. , 2019/691 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakaret
HÜKÜMLER : Ceza verilmesine yer olmadığına

KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, Anayasanın 40/2, CMK’nın 232/6 ve 34/2 ile 1412 sayılı CMUK’nın 310. maddeleri gereğince, kararda, başvurulacak kanun yolu, süresi, mercii ve şeklinin kuşkuya yer vermeyecek şekilde açıkça gösterilmesi gerektiği halde, sanık ... ve müdafiinin yüzüne karşı verilen kararda, temyiz süresinin, kararın “tefhiminden” itibaren başlayacağının belirtilmesi yerine, önce kararın tefhiminden; devamında ise tebliğinden itibaren başlayacağının belirtilmesi suretiyle yanılgı oluşturulduğu, bu haliyle tefhimin yukarıda anılan Kanun maddelerinde öngörülen yöntemlere uygun olarak yapılmadığı anlaşıldığından sanık ... müdafiinin temyiz talebi süresinde kabul edilerek ve sanıklar ... ve ... müdafiinin temyiz isteğinin sanıklar hakkında hakaret suçundan kurulan ceza verilmesine yer olmadığı hükümlerine yönelik olduğu belirlenerek dosya görüşüldü:
1- Sanık ... müdafii ve katılan sanık ..."nın temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Temyiz dilekçelerinin süresi içinde verilmediği anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca sanık ... müdafii ve katılan sanık ..."nın tebliğnameye kısmen uygun olarak, TEMYİZ İSTEKLERİNİN REDDİNE,
2- Sanık ... müdafiinin temyizinin incelenmesinde;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede,
Hakaret suçunun karşılıklı olarak işlenmesi nedeniyle ceza verilmesine yer olmadığına kararına yönelik sanık ... müdafiinin temyiz iddiası yerinde görülmediğinden tebliğnamedeki isteme uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 09/01/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.