Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2013/35275 Esas 2015/13808 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, fazla çalışma, ulusal bayram ve genel tatil ile yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalılar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davacının değişen alt işvereneler nezdinde temizlik işçisi olarak davalı idare işyerinde çalıştığını, iş sözleşmesinin emeklilik nedeniyle sona erdirildiğini iddia ederek kıdem tazminatı, fazla çalışma ulusal bayram ve genel tatil ücreti ile yıllık izin ücreti alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili davacının iddialarının yerinde olmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, bozmaya uyulup toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının iş sözleşmesini haklı nedenle feshettiği diğer taleplerine ilişkin alacaklarının da olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalılar vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalıların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Dosya kapsamında davalı şirket tarafından sunulan mülga 818 sayılı Borçlar Kanunu zamanındaki ibranamelere imzalara davacı tarafından itiraz edilmemiştir. Bu ibranamelerde davacıya kıdem tazminatı ödemesi yapıldığı gözükmektedir. Bu ödemelerin davalı şirketin ticari defterlerinin sunulmaması nedeniyle yapıldığının ispat edilemediği tespiti yerinde değildir. Yargıtay uygulamasına göre miktar içeren ve ihtirazi kayıtsız imzalanan ibranameler makbuz hükmündedir. Dolayısıyla söz konusu bedelin kıdem tazminatından mahsubu gerekirken bunun yapılmaması yerinde değildir.
3-Davalı şirket tarafından dosyaya yirmişer günlük iki tane yıllık izin kullanımına dair davacı tarafından imza itirazına uğramayan belge sunulmuştur. Buna göre davacının kullandığı ispat olunan izin süresi yirmi değil kırk gündür. Buna göre davacının yıllık izin ücretinin hesaplanması gerekirken fazladan yıllık izin ücretine hükmedilmesi de hatalıdır.
4-Davacının fazla çalışma yapıp yapmadığı ve yapmışsa miktarı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır. Fazla çalışmayı ispat yükü davacı işçide olup, somut olayda davacı fazla çalışma yaptığını tek tanık beyanıyla ispatlamaktadır. Bununla beraber bu tanık sadece kendi çalıştığı dönemi bilebilecek durumdadır. Davacı tanığının beyanıyla tüm çalışma süresi üzerinden fazla çalışma ücreti hesaplanması isabetsizdir.
5-Nihayet davalı idarenin harçtan muaf olduğunun göz ardı edilerek davalı idare aleyhine harca hükmedilmesi de doğru olmamıştır.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 15.04.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.